ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Z tych trzech praw Kartezjusz wyprowadził siedem reguł zderzeń dla poszczególnych rodzajów zderzeń. Reguły te są niepoprawne, w głównej mierze dlatego, że za decydujący czynnik w zderzeniach przyjął Kartezjusz rozmiar, a nie ciężar. Chyba najbardziej znaną z tych reguł jest czwarta. Stwierdza ona, że poruszające się ciało, niezależnie od swej prędkości, nie jest w stanie poruszyć nieruchomego ciała większych rozmiarów. Wyprowadzając w swoim mniemaniu konsekwencje z pojęć „rozciągłości" i „ruchu", Kartezjusz sformułował szereg reguł niezgodnych z obserwowanymi ruchami ciał. Sądził, że prawa naukowe, jakie wypracował, są dedukcyjnymi konsekwencjami jego filozoficznych zasad. W Rozprawie o metodzie pisał: po pierwsze usiłowałem znaleźć ogólne zasady, czyli pierwsze przyczyny wszystkiego tego, co jest lub też co być może na świecie, nie biorąc dla tego celu pod rozwagę nic ponad samego Boga, który świat ten stworzył, oraz wysnuwając je wyłącznie z pewnych zaczątków prawd, które naturalną drogą znajdują się w naszych duszach.6 Filozofia kartezjańska budzi podziw głównie ze względu na ambitne cele, jakie sobie stawia. Wychodząc od metafizycznych, teistyczno-kreacjonistycznych zasad Kartezjusz przeszedł do wyprowadzenia ogólnych praw wszechświata. A oto Kartezjańska wersja piramidy prawd naukowych. s A nie, jak mniemał Galileusz, ruchem kołowym. h R. Descartes, Rozprawa o metodzie, tłum. W. Wojciechowska, PWN, Warszawa 1981, s. 74. 90 FILOZOFIA NAUKI SIEDEMNASTOWIECZNY ATAK NA FILOZOFIĘ... 91 Cogito, ergo sum istnienie Boga istnienie świata wszystkie jasne i wyraźne idee są prawdziwe zachowanie ruchu cielesnosć= rozciągłość prostoliniowy ruch bezwładny plenizm ruch wirowy wszelkie działania przez kontakt zależność siła-opór Piramida Kartezjusza Akcenty empiryczne w filozofii nauki Kartezjusza Ograniczenia apriorycznej dedukcji Dla Kartezjusza było jasne, że od szczytu piramidy nie zajdzie się zbyt daleko na drodze dedukcji. Dedukcja z intuicyjnie oczywistych zasad ma w nauce ograniczoną stosowalność. Można dzięki niej dojść jedynie do praw najogólniejszych. Ponadto skoro podstawowe prawa ruchu zakreślają tylko granice tego, co w pewnego typu warunkach może się zdarzyć, z prawami tymi pozostają w zgodzie niezliczone szeregi zdarzeń. Ogólnie mówiąc znany nam wszechświat jest tylko jednym z nieskończonej liczby światów, jakie mogłyby być stworzone zgodnie z tymi prawami. Kartezjusz zaznaczał, że na podstawie samego tylko rozważania ogólnych praw nie można określić rzeczywistego przebiegu procesów fizycznych. Prawo zachowania ruchu na przykład przewiduje, że przy dowolnym splocie wypadków nie nastąpi ubytek ruchu. Ale dla każdego rodzaju procesu trzeba dopiero określić, jak ruch jest rozdysponowany między ciała, które w danym procesie biorą udział. Po to, żeby dedukcyjnie wyprowadzić jakieś zdanie na temat konkretnego skutku, konieczne jest włączenie do przesłanek informacji na temat okoliczności, w jakich ten skutek zachodzi. W przypadku dajmy na to jakiegoś procesu fizjologicznego przesłanki muszą zawierać, poza ogólnymi prawami ruchu, specyficzne informacje na temat naszej budowy anatomicznej. A zatem teoria metody naukowej Kartezjusza przypisuje ważną rolę przy prowadzeniu obserwacji i eksperymentów znajomości warunków, przy jakich dany typ skutków zachodzi. Właśnie w tym punkcie nabiera wartości Baconowski program gromadzenia obserwacji przyrodniczych i poszukiwania korelacji pomiędzy różnymi zjawiskami. Jest to wyraźny ukłon Kartezjusza w stronę nauki Bacona. Nie zgadza się jednak Kartezjusz z tym, żeby ważne prawa przyrody można było ustalać na podstawie samego zbierania i porównywania obserwowanych przypadków. Rola hipotez w nauce Inną ważną funkcją obserwacji i eksperymentów w teorii metody naukowej Kartezjusza jest sugerowanie hipotez dotyczących mechanizmów, działających zgodnie z podstawowymi prawami. Według Kartezjusza hipoteza jest uzasadniona wtedy, gdy w połączeniu z podstawowymi prawami jest w stanie wyjaśniać zjawiska. Hipoteza taka musi być zgodna z podstawowymi prawami, ale jej treść ma pozwalać na wyprowadzenie twierdzeń dotyczących badanych zjawisk. Kartezjusz często wysuwał hipotezy oparte na analogiach uzyskanych w potocznych doświadczeniach. Ruchy planet porównywał do kręcenia się porwanego przez wir korka, odbicie światła - do odskakiwania piłki tenisowej od twardego podłoża, a pracę serca do powstawania ciepła w stogu siana. W każ- 92 FILOZOFIA NAUKI dym przypadku analogia do codziennego doświadczenia miała dla wyprowadzanej stąd teorii rozstrzygające znaczenie. Zapewne posługiwanie się tego typu obrazowymi analogiami przyczyniało sję do popularności jego teorii wszechświata. Niemniej zbytnie do nich zaufanie prowadziło Kartezjusza częściej na manowce niż ku prawidłowym rozwiązaniom. Dobitnym tego przykładem jest jego wyjaśnianie krążenia krwi. Kartezjusz nabrał do swej analogii mocnego przekonania, nie licząc się z przemawiającymi przeciwko niej świadectwami doświadczalnymi. Serce, zdaniem Kartezjusza, produkując spontanicznie ciepło, tak jak to się dzieje w stogu siana, powoduje parowanie krwi wpływającej do niego żyłami, wskutek czego serce się rozszerza i wtłacza krew do układu tętniczego. Tłumaczeniu Kartezjusza przeczą fakty. William Harvey wykazał eksperymentalnie, że wprowadzaniu krwi do tętnic towarzyszy skurcz serca. Kartezjusz czytał książkę Harveya na temat krążenia i cenił ją, niemniej wolał swoją własną hipotezę.7 potwierdzenie eksperymentalne Najsłabszą stroną teorii metody naukowej Kartezjusza jest wszelako kwestia potwierdzenia eksperymentalnego. Uczony deklarował wprawdzie uznanie dla wartości takiego potwierdzania. Zgadzał się na przykład, że zdanie na temat jakiegoś rodzaju zjawisk można wyprowadzić z więcej niż jednego zestawu przesłanek wyjaśniających, np.: prawa przyrody stwierdzenie ważnych okoliczności hipoteza 1 ?. W prawa przyrody stwierdzenie ważnych okoliczności hipoteza 2 W SIEDEMNASTOWIECZNY ATAK NA FILOZOFIĘ... 93 W takich wypadkach Kartezjusz zalecał poszukiwanie innych skutków, takich, które dadzą się wyprowadzić z przesłanek zawierających pierwszą hipotezę, a nie dadzą z przesłanek zawierających drugą (lub vice versa). W praktyce jednak Kartezjusz często nie idzie za tymi mądrymi wywodami, które prezentuje w swoich pismach. Zazwyczaj skłania się bardziej do traktowania eksperymentu jako pomocy w formułowaniu wyjaśnień, niż jako sprawdzianu adekwatności wyjaśnień