- Fakt, nieraz mnie poniesie - przyzna� Vlad...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

- Bywa jednak, �e kiedy sobie wyobra��, ale tak dok�adnie, ze wszystkimi szczeg�ami, co ja bym z przyjemno�ci� zrobi� takiemu draniowi, zaczyna mi si� nagle robi� tak samo jak tamtemu. Gerhard uni�s� brwi. - Chcesz powiedzie�, �e kiedy ty kogo� dusisz w my�lach, w tym samym momencie tobie pojawia si� sina pr�ga na szyi? - spyta� tonem pe�nym niedowierzania. - Mniej wi�cej. Co, ty te� uwa�asz, �e to wszystko zmy�lam? - doda�, widz�c pow�tpiewaj�cy wyraz twarzy Gerharda. - Nie, niekoniecznie. - Gerhard popatrzy� Vladowi w oczy. - Chyba nawet ju� kiedy� o czym� takim s�ysza�em. To si� nazywa asocjacja czy jako� tak. I to wszystko przez tego van Graera? - �eby� wiedzia�. W�a�nie, co z nim? - Ju� unieszkodliwiony. Raz na zawsze. Vlad odetchn�� z wyra�n� ulg�. - Chwa�a Opiekunce. Mam nadziej�, �e sukinsyn cierpia�. Gerhard nic na to nie odpowiedzia�, spyta� tylko: - Dochodzisz ju� do siebie? - Dajcie mi jeszcze par� minut. Thomas wzruszy� ramionami. Nie maj�c nic innego do roboty, wyj�� z plecaka p�aski podr�ny buk�ak i zwr�ciwszy twarz w stron� miasta, wla� kilka �yk�w w zaschni�te gard�o. Z tego punktu m�g� obj�� ca�� panoram� Keshe jednym spojrzeniem. W najmniejszym stopniu nie odczuwa� �alu na my�l, �e ogl�da ten widok po raz ostatni. Opuszcza miejsce, w kt�rym prze�y� wszystkie ze swych trzydziestu lat, i zupe�nie go to nie boli. Przeciwnie, cieszy tylko i podnieca. Czu�, �e tak chyba by� nie powinno, �e oto znalaz� w sobie jak�� ukryt� dot�d skaz�. Bo czy� by�o naturalne, �eby najs�absze nawet uk�ucie nostalgii nie dotkn�o jego serca? A jednak, u�wiadomi� sobie, to nie jego charakter by� u�omny, lecz ca�e jego dotychczasowe �ycie. On po prostu nigdy nie nale�a� do tego miejsca. Tak samo zreszt�, jak Gerhard, doda� w my�lach. W gruncie rzeczy on i von Klosky wcale tak bardzo si� od siebie nie r�nili, jakkolwiek pochodzili z odmiennych �wiat�w. To prawda, D� nie mo�e by� tak beznadziejny i pe�en nieszcz�cia, jak wszyscy my�l�, skoro wydaje ludzi pokroju Gerharda. To by�a pokrzepiaj�ca my�l, balsam na pod�wiadomy l�k Thomasa przed nieznanymi okropno�ciami Hadesu. L�k, kt�ry wbrew te mu, o czym usi�owa� zapewni� von Klosky�ego, le�a� na dnie jego duszy jak waruj�cy z�y pies. - Tom? - Tak? - Vlad ju� sko�czy� pastwi� si� nad swoimi halucynacjami, wi�c chyba mo�emy kontynuowa�. - Nie by�by� taki dowcipny, Klosky, gdyby� mia� to samo - sapa� jak zawsze mi�y Karawaniarz, d�wigaj�c si� z wysi�kiem. - Co niechybnie mi grozi, je�li za d�ugo b�d� z tob� obcowa� - odrzek� Gerhard i ruszy� ku schodom. - A wolno chocia� wiedzie�, dok�d teraz? Czy mo�e czeka mnie kolejna niespodzianka? - Wolno. Idziemy ju� prosto na przysta�. - Kt�r�? T� przy mo�cie Karle? - Zgadza si�, staruszku. W�a�nie tam. * * * Alec, m�odszy z syn�w Dariusa Trancourta zatrzasn�� obejm� na ostatniej z przesuwnic i wr�ci� do pozosta�ych. - Zrobione? - zapyta� Darius. - Tak, ojcze. - No, to w��czam. Wszed� do ma�ej przybud�wki na rufie i po chwili da� si� s�ysze� niezbyt g�o�ny terkot. Prom szybko ruszy� w g�r� Rzeki. - A c� to? Motory? - zdziwi� si� Vlad. - No, no, widz�, �e� si� wreszcie zdecydowa� co� zrobi� z t� pr�chniej�c� kryp�, Darius. - Sam jeste� spr�chnia�y, stary capie, od m�zgu poczynaj�c - odparowa� mu barczysty sternik. - A od kogo kupowa�e�? - spyta� Vlad, zupe�nie niezra�ony k��liwo�ci� Dariusa. - Pewnie od tego szczura Korniszona, co? Ta wredna �winia bez krzty lojalno�ci wszystkich nas w ko�cu pu�ci z torbami przez te swoje matactwa! No to jak, od niego? - Czego� ty taki ciekawski, hm? Nie twoja sprawa, z kim robi� interesy. - Pewnie, �e nie moja - zgodzi� si� Vlad ob�udnie, dodaj�c z przek�sem: - Pami�taj tylko, �eby mie� pretensje wy��cznie do siebie, kiedy najdalej za trzy miesi�ce twoje nowiutkie przesuwnice rozsypi� si� w proch. U mnie musia�by� zap�aci� dwa razy tyle, przyznaj� uczciwie, ale przynajmniej chodzi�yby jak po ma�le do ko�ca twojego marnego �ywota. Jak nie d�u�ej! - Akurat - Darius skwitowa� kr�tko kupieckie �wiergolenie Vlada i odszed� do swoich zaj��. Opu�cili granice miasta ju� jaki� czas temu i pejza�, kt�ry roztacza� si� teraz przed oczami Thomasa, by� dla niego zupe�nie nowy. Patrzy� jednak na przesuwaj�ce si� szybko ciemne �ciany Lasu, jakby ich nie widz�c, zaprz�tni�ty my�l� o przeprawie do nast�pnego segmentu. Im bli�ej przegrody, tym bardziej ros�o jego podniecenie i niecierpliwo��, ale tak�e rozdra�nienie, l�k, a nawet jaki� niesprecyzowany, wyra�nie odczuwalny op�r wewn�trzny. Niepok�j Thomasa pog��bia�y dodatkowo obawy, czy te dziwaczne �asocjacje" Vlada, b�d� co b�d� ich przewodnika, nie pojawi� si� znowu. Co prawda Karawaniarz przysi�ga� na t� swoj� Helen� i wszelkie inne �wi�to�ci, �e ju� wszystko w porz�dku, �e to by� tylko nag�y szok spowodowany widokiem tego trupoch�ona Maxela, a w og�le to on p� roku temu wyda� krocie na gruntown� odnow�, za same tylko p�uca i serce lejbmajster zdar� z niego ca�e trzy tysi�ce, itp., itd. A jednak, je�eli co� takiego przytrafi�o si� ju� raz, to kto im zagwarantuje, �e nie powt�rzy si� po raz kolejny, i to akurat w jakim� krytycznym momencie? Los bywa z�o�liwy, Thomas zd��y� si� ju� o tym przekona� na w�asnej sk�rze. A poza tym jeszcze jedna my�l nie dawa�a mu spokoju - przej�cie na drug� stron� naprawd� musia�o by� czym� nie�atwym i ryzykownym