Delfin skr�ci� i niczym �ywy pocisk wpad� na chilkity od ty�u, natychmiast powalaj�c najbli�szego na dno...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Harmanutis tylko na to czeka�. Pu�ci� p�etw�, a obci��ony kamieniami munsztuk szybko �ci�gn�� go na ziemi�. Ruszy� na wroga, gdy tylko dotkn�� stopami dna, poniewa� - ku swemu nies�ychanemu zdumieniu - pozna�, kto jest obiektem ataku bestii! Niewielka grupka morskich elf�w oddziela�a chilkita od dwu znacznie drobniejszych figurek, kt�re przyciska�y do ust muszle z tlenem. Byli to ksi�niczka Vixa i legat Armantaro! Harmanutis wyda� okrzyk bojowy - jedynym jednak rezultatem wysi�ku dzielnego dziesi�tnika by�o g�uche gulgotanie powietrza i troch� b�bli. Wojownik za� straci� r�wnowag� i pad� na twarz. Chilkit tymczasem chwyci� drzewce w��czni jednego z morskich elf�w i d�wign�� nieszcz�nika w g�r�. Wojownik nie pu�ci� or�a w por� - cho� sp�ni� si� tylko o jedno uderzenie serca - i polecia� prosto w kleszcze potwora. Przeci�tego na p� chilkit cisn�� w bok i ruszy� ku drugiemu obro�cy suchawc�w, kt�ry os�ania� si� tarcz�. Bestia jednak niestrudzenie par�a naprz�d i powali�a wodniaka swoj� mas�. Pomi�dzy chilkitem i Qualinestyjczykami zosta� ju� tylko jeden b��kitnosk�ry obro�ca. Morski elf nie mia� tarczy, trzyma� jednak swoj� kr�tk� w��czni� w jednaj d�oni, niczym miecz. Pchn�� potwora w �lepia i bestia szybko i czujnie si� cofn�a. Podmorzec natar� i pchn�� obur�cz. Potw�r usi�owa� chwyci� w��czni� kleszczami, wojownik jednak wykona� pi�kny zw�d i unikaj�c z�owrogich no�yc, wbi� w��czni� w szczelin� pomi�dzy p�ytami pancerza bestii. Ostrze wesz�o w cielsko potwora jak w mas�o, a chilkit wyda� dziwaczny okrzyk. Dargonestyjczyk napar� na drzewce i wbi� or� g��biej. Bestia spr�bowa�a si�gn�� ku niemu kleszczami, te jednak zamkn�y si� tylko na �odydze jakiego� wodorostu. Morski elf przekr�ci� ostrze, a� rozleg� si� g�o�ny trzask - w��cznia dotar�a do celu. Bestia opu�ci�a ko�czyny i run�a na grzbiet. Zwyci�zca szybko wyrwa� bro� z martwego przeciwnika. Harmanutis w ko�cu przedosta� si� przez b�oto i k��by krwi, docieraj�c do swojej ksi�niczki. Vixa rado�nie poklepa�a go po ramionach. Spojrzenia jej i Armantaro by�y bardzo wymowne. Dziesi�tnik wskaza� d�oni� st�oczon� u podstawy muru mas� wojownik�w i niewolnik�w - by�o to ostatnie miejsce, gdzie widzia� Vanthanorisa. Tr�jka l�dowc�w ruszy�a w tamtym kierunku, zanim jednak zdo�ali zrobi� cho�by dwa kroki, na nadgarstku Vixy zacisn�a si� czyja� d�o�. Mocne szarpni�cie odwr�ci�o j� w ty� i ksi�niczka stan�a twarz� w twarz z morskim elfem, kt�ry w pojedynk� zabi� chilkita. Harmanutis ruszy� na pomoc swej ksi�niczce, Dargonestyjczyk jednak skierowa� w jego pier� w��czni�. Wszyscy troje ujrzeli pod he�mem zawzi�te oblicze srogiego wojownika. By� to sam Coryphen. Lord Protektor otworzy� usta i w wodzie rozleg�a si� seria g�o�nych �wist�w i klikni��. Natychmiast wok� nich zebra�a si� grupa wojownik�w i delfin�w nie zaanga�owanych w walk�. Protektor przekaza� Vix� czterem �o�nierzom i poleci� reszcie otoczy� Harmanutisa i Armantaro. Qualinestyjczycy usi�owali si� sprzeciwi�, ale wystarczy�o tylko, �e Coryphen w�adczym gestem dotkn�� muszli Vixy. a dwaj suchawcy natychmiast zrezygnowali z oporu i pozwolili si� odprowadzi� ku reszcie wi�ni�w. By�o ju� po bitwie. Po wewn�trznej stronie mur�w nie zosta� ani jeden �ywy chilkit. Dw�jka l�dowc�w ruszy�a w stron� jaskini, zbrojni Dargonestyjczycy zatrzymali ich jednak i odes�ali ku �cianie. Wygl�da�o na to, �e maj� do��czy� do grupy remontuj�cej uszkodzone umocnienia. Cho� mieli do siebie mn�stwo pyta� i niepokoili si� o los ksi�niczki, musieli w milczeniu podj�� prac�. Czujno�� stra�nik�w i powietrzne muszle uniemo�liwia�y jak�kolwiek wymian� informacji. Armantaro przy��czy� si� do grupy, kt�ra usi�owa�a osadzi� ci�ki blok w grubo plecionej sieci. Do podniesienia kamienia na kraw�d� muru u�yto p�cherzy wype�nionych powietrzem. Legat obserwowa� uwa�nie, jak odziany w zwyk�e szaty Dargonestyjczyk nape�nia p�cherze z muszli przywiezionych powozem przez grup� innych wi�ni�w, strze�on� pilnie przez �o�nierzy. Z jednej muszli tr�bika nape�niono - jak naliczy� legat - cztery sk�rzaste p�cherze. Rzecz w tym, powiedzia� sobie Armantaro, by potajemnie zdoby� dla siebie kilka tych muszli. Je�li b�d� mieli do�� powietrza, mo�e uda im si� dotrze� na l�d