� Jed�, dziewczyno, jed�! � wrzasn��...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

� Do Asgardu i wolno�ci! Czarny rumak zadar� kopyta, zar�a� i pomkn�� jak strza�a przez mglist�, o�nie�on� r�wnin�. Rann przywar�a do karku ogiera. Przycisn�a zalany �zami policzek do jego ciep�ej sk�ry, a jej d�ugie, jasne w�osy spl�ta�y si� z powiewaj�c� krucz� grzyw�. Gdy rumak przemyka� u st�p wzniesienia, Rann obejrza�a si� i zobaczy�a, jak dzielny m�odzieniec, kt�ry dwakro� uratowa� jej �ycie, ulega przewadze �ywych trup�w. Kr�lowa Vammatar, kt�rej bia�a szata by�a teraz powalana b�otem, sta�a w mro�nym, ksi�ycowym �wietle z szata�skim grymasem na ustach. Potem zbocze wzg�rza i wznosz�ca si� mg�a lito�ciwie przys�oni�y scen� pogromu. Dziewczyna nie ogl�daj�c si� pop�dzi�a na zach�d. Dwudziestu ocala�ych Aesir�w brn�o na wsch�d w bladym �wietle ksi�yca. Ich nadgarstki zwi�zane by�y na plecach rzemieniami z surowej sk�ry. Chodz�cy zmarli � ci, kt�rzy nie zostali w bitwie por�bani na kawa�ki, pilnowali je�c�w. Na czele upiornej procesji maszerowa�a dziwna para: Conan i kr�lowa Vammatar. W�adczyni, kt�rej pi�kne rysy wykrzywia�a furia, raz za razem ci�a biczem cymmeria�skiego m�odzie�ca. Czerwone pr�gi g�sto poznaczy�y ju� jego twarz i cia�o. Conan wiedzia�, �e nikt dot�d nie wr�ci� z niewoli w tym przekl�tym kraju, jednak�e szed� wyprostowany, a g�ow� trzyma� wysoko. M�g� zabi� kr�low� zamiast tylko zrzuci� j� z konia, ale w jego rodzinnym kraju wpojono mu zasady rycerskiego zachowania w stosunku do kobiet i m�odzieniec nie potrafi� zapomnie� tych nauk. Teraz czeka� na chwil�, kiedy dane mu b�dzie zerwa� wi�zy i uciec. Gdy wschodnie mg�y rozproszy�o nadej�cie �witu, Rann Njalsdatter dotar�a do granicy Asgardu. Ci�ko jej by�o na sercu, ale wspomnia�a ostatni� strof� pie�ni, kt�r� Gorm �piewa� pod zamglonym ksi�ycem: Mo�esz nas �ci��, mo�emy si� wykrwawi� i umrze�. Ale jeste�my lud�mi P�nocy! Mo�esz sp�ta� �a�cuchami nasze cia�a, mo�esz o�lepi� nasze oczy. Mo�esz �ama� nasze ko�ci �elaznym dr�giem, ale nasze serca pozostan� dumne i wolne! Porywaj�ce s�owa pie�ni podnios�y j� na duchu. Dziewczyna wyprostowa�a plecy i wznosz�c dumnie jasn� g�ow�, ruszy�a w blasku dnia do domu. 6. STALOWY HAK* Ocala�� z po�ogi sal� tronow� w twierdzy Vammatar Okrutnej zamieniono w izb� tortur. Z jednej z d�bowych krokwi podtrzymuj�cych wysokie, mroczne sklepienie opuszczono szorstk�, konopn� lin�. Na jej ko�cu, w migocz�cym �wietle oliwnych lamp po�yskiwa� zimno stalowy hak. Wygi�ty, spiczasty kie� ko�ysa� si� leniwie nad niskim, drewnianym podestem. Mebel ten na rozkaz kr�lowej wykonali w po�piechu zamkowi cie�le porzucaj�c inne, pilniejsze prace. Po bokach podestu sta�y tr�jnogi z p�on�cym olejem. Ich jaskrawe �wiat�o sprawia�o, �e ko�ysz�cy si� hak nie rzuca� cienia. Dziesi�� krok�w przed zaimprowizowanym szafotem wznosi� si� spowity szkar�atnym jedwabiem tron Vammatar Okrutnej. W�a�nie przed chwil�, w skrytym w g��bokim cieniu wej�ciu do sali tronowej pojawi�a si� sama w�adczyni Halogi. Jak zwykle odziana by�a w ol�niewaj�co bia�� szat�. Niczym zjawa przep�yn�a przez komnat� i podesz�a do tronu. Towarzyszy�o jej czterech Hyperborejczyk�w w czarnych p�aszczach z kapturami naci�gni�tymi na g�owy. Podtrzymuj�c ramiona swej pani pomogli jej zasi�� na tronie, po czym szybko wycofali si� w mrok pod �cianami sali, gdzie nie dociera�o �wiat�o tr�jnog�w stoj�cych przy szafocie. Kr�lowa przeci�gn�a si� leniwie i w tym momencie diamenty, rubiny i szmaragdy zdobi�ce jej szyj�, czo�o, p�atki uszu i palce zab�ys�y wszystkimi barwami t�czy. Min�� dzie� od rozgromienia aesirskiej bandy i Vammatar mia�a do�� czasu, by wzi�� k�piel, wypocz�� i starannie obmy�li� wszystkie szczeg�y zemsty na cymmerianskim m�odziku, kt�ry upokorzy� j� i pozbawi� najcenniejszego �upu, czyli c�rki wodza Aesir�w. Vammatar Okrutna potrafi�a doceni� prawdziw� odwag�