Zreszt� dzi� mamy pe�ni�...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

- Dobrze - odpar� Roger. - A zatem p�y�my. Przez ca�� noc ci�gn�� ma�y holownik sw�j ci�ki �adunek w�sk� rzek� Chokohatchee w g�r�. �wiat�o ksi�yca o�wieca�o j� tysi�cem drobnych �wiate�ek. Hiszpa�ski mech zwisaj�cy z d�b�w i cyprys�w iskrzy� si� migoc�cym srebrem, woda l�ni�a w blaskach ksi�ycowej po�wiaty. Ryby i w�e m�ci�y �agodn� gr� fal. Wielkie, ostre p�etwy tarpon�w przecina�y raz po raz rozsrebrzone morze, a przed dziobem okr�tu wy�ania�y si� tu i �wdzie okr�g�e g�owy wydr, kt�re rozejrzawszy si� doko�a zanurza�y si� z powrotem w wodnej toni. Na tle magicznych �wiate� i cieni tej ksi�ycowej nocy ma�y holownik wygl�da� jak zaczarowany. Oba druty lin holowniczych przypomina�y dwa b�yszcz�ce srebrne �a�cuchy. U ich ko�c�w ko�ysa�y si� ponure i ciemne, mimo �wiat�a ksi�yca, pot�ne kontury �odzi na�adowanej bagrami. Roger wraz z White'em stan�� obok steru. �kania s�owika, docieraj�ce od czasu do czasu z ponurej d�ungli, zdawa�y si� ur�ga� mu i zamyka� ten dziwny dzie� ironi� i drwinami. W tyle �odzi le�a� jaki� Murzyn z twarz� zwr�con� ku ksi�ycowi i cichym, biadaj�cym g�osem �piewa� smutn� pie��. - Kto to taki? - zapyta� Roger. - To Murzyn z Haiti. �piewa w jakim� francuskim narzeczu - obja�ni� White przys�uchuj�c si� z pochylon� g�ow�. - Murzyn z Haiti? - dziwi� si� Roger. - Sk�d on si� wzi�� w pa�skiej za�odze? - Zdarza si� cz�sto, �e obejmuj� s�u�b� u nas. - Powiedz mi pan, kapitanie, czy zna pan mo�e mr Garmana? - zmieni� temat Roger? - Spodziewa�em si�, �e pan mnie o to zapyta, mr Payne - brzmia�a ostra odpowied�. - A zatem? - Pos�uchaj pan. Znam Garmana, ale to wszystko, co mog� powiedzie�. Buduj� kana�y przez ca�e �ycie. Buduj� je dobrze i szybko. W�a�nie dlatego przebywam w tych stronach. Nic poza tym mnie nie obchodzi. - Rozumiem. Im szybciej wykona pan prac� u mnie, tym lepiej dla mnie. - Dla mnie r�wnie� - rzek� powa�nie White. Roger spojrza� na niego badawczo. - Dlaczego? Nie lubi pan swojej pracy, kapitanie? - Praca mi si� podoba, lecz im szybciej si� z ni� uporam, im szybciej sp�awi� maszyny rzek� w d�, im szybciej si� st�d wydostan�, tym lepiej. To wszystko, co mam do powiedzenia. Roger roze�mia� si� z gorycz�. - Wnosz� st�d, �e ju� kiedy� pracowa� pan z Garmanem. - Nie mam nic wi�cej do powiedzenia - powt�rzy� kapitan. - Co to? - zawo�a� nagle. Jasny promie� przebi� srebrzyst� mg�� i roz�wietli� przestrze� wodn� przed �odzi�. Podczas gdy zafascynowani patrzyli w tym kierunku, �wiat�o zbli�y�o si� i o�lepiaj�cym blaskiem porazi�o ich oczy. Wnet us�yszeli huk motoru. To by�a "Anna". Wydawa�o si�, �e jacht z ciemno�ci p�dzi wprost na nich. - Hej, wy tam! - zabrzmia� g�os White'a. - Uwaga! Czy chcecie nas rozp�ata� na dwoje? Z pok�adu "Anny" zagrzmia� w odpowiedzi g�o�ny �miech, po czym jacht zmieni� kurs, maszyny ucich�y. Na pomo�cie, na tle reflektor�w ujrza� Roger szerok� posta� Garmana. - Hej, Payne! - zawo�a� w jego stron�. - Czy nie widzia� pan przypadkiem tego przekl�tego draba, kt�rego tropimy? - Wed�ug takiego opisu trudno by go rozpozna� - odpar� Roger. - Wszyscy oni jednakowo wygl�daj� - za�mia� si� Garman i wychyli� przez barier�, a w jego g�osie brzmia�a dzika rado��, jakby zadowolenie my�liwego, �e tropi zwierzyn�. - W ka�dym razie nie ma on najmniejszych szans uj�cia. Rozumie si�, ca�o. Rzuci� si� do ucieczki z Wyspy Palm prosto w moczary. Pu�ci� nieco krwi pa�skiemu przyjacielowi, Ramosowi. - �miech Garmana ni�s� si� nad wod� jak pomruk w�ciek�ego nied�wiedzia. - Zaprawd� pu�ci� mu krew tak gwa�townie, �e musieli�my go przykry� g��bok� na trzy stopnie warstw� mu�u, by w ten spos�b wprowadzi� w b��d myszo�owy. Czy to pan, mr White? - Tak, ja. - W porz�dku, Miej pan dobro mr Payne'a na wzgl�dzie. �pieszy mu si� bardzo z tymi jego kana�ami. R�b pan, co pan mo�e, jest moim najlepszym przyjacielem, i nie tylko moim. Znowu wybuchn�� miechem. Rzuci� jaki� rozkaz w stron� kot�owni i wnet "Anna" przep�yn�a obok nich, szybko posuwaj�c si� w d� rzeki