- Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
- c) W Odpowiedzi: przez owe najwy|sze ciaBa nale|y rozumie ciaBa 169 niebieskie; s one doskonalsze i niezniszczalne, bo nie dopuszczaj zamiany jednej formy na drug - jako |e ich mo|no[ jest caBkowicie wypeBniona przez form; nie s wic w mo|no[ci do nowej formy - tak my[lano podówczas! Zreszt nie chodzi o owe ciaBa; u|yto ich tylko do porównania czy stosunku: mo|no[ci do czynnika urzeczywistniajcego, wBadzy do czynno[ci
- Wśród nich, w Dolinie Padi na północy, znajdowała się pani Direiso z rodu Kadigidi, która z całego serca życzyła paidhiemu śmierci i która sama żyła tylko dlatego, że próżnia...
- Drugie pytanie dotyczy tylko tych respondentów, którzy w odpowiedni sposób odpowiedzieli na pytanie filtrujące...
- - Niech je wydusi zaraza! To powiedziawszy splunął trzy razy na dłoń i opadł na duchu; lecz mądry Moshed uniósł się tylko na jedno mgnienie oka, gdyż wnet znów przymknął oczy i...
- Otworzyłem okładki paszportu, by przeczytać półgłosem i utrwalić w pamięci moje nowe nazwisko i inne dane dotyczące mojej osobyo ile pamiętam, zgadzała się tylko data mojego...
- Tym razem mój pobyt w Point de Galle nie trwał dłużej niż od ranka przybycia do następnego wieczora, a więc tylko jedną noc, a noc ta nie okazała się zbyt przyjemna...
- Można zrozumieć, dlaczego może on tak szybko sprowadzać sen i znikać tak gwałtownie: ulega on rozkładowi tak szybko, że udaje się go wykryć w oddechu zwierzęcia tylko przez...
- Nie przypadkiem zmienił nazwę z psy- chologii różnic indywidualnych na psychologię różnicową, uważał bowiem, że dyscyplina ta obejmuje nie tylko obszary specyficzne dla...
- Jeśli nie A Bóg tylko raczy wiedzieć, co by się stało z moim ciałem, gdybym znajdę mężczyzny, który zdoła wzbudzić we mnie uczucie, jakbym urodziła urodziła dziecko...
- Zamek Baila oddzielały od tłumu tylko wysokie białe mury i ota- czające je roziskrzone stawy, które w zamierzchłych czasach pełniły rolę obronnej fosy...
Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
A proszę popatrzeć, ilu ludzi uprawia sporty. Siedzą, popijają piwko i patrzą na jedenastu panów kopiących piłkę. 29 GWIAZDY W DŁONIACH 4 UCZESTNICY WYPRAWY NA KUNYANG CHHISH WIELKIE ZBIOROWE ZWYCIĘSTWO 30 EWA MATUSZEWSKA LIDER Kochałem wszystkich moich wspinaczy, do tej pory mam bliskie z nimi kontakty. To był wspaniały zespół. Mieliśmy tylu alpinistów, że mogliśmy zorganizować dwie, trzy wyprawy o najwyższych ambicjach sportowych, na najtrudniejsze drogi. Ktokolwiek się wspina, jest już człowiekiem innego gatunku. A podstawową sprawą jest to, by trzymać się z daleka od prostaków, szkoda życia na to. A po drugie - być jak najdalej od ludzi, którzy nie mają poczucia humoru. Przez pięćdziesiąt lat doskonaliłem swoje umiejętności, coraz większe zadania stawiałem przed sobą. I to właściwie do dziś mi profituje. Jeśli znalazłem jakieś uznanie wśród swoich przyjaciół, wśród Polaków, a również na forum międzynarodowym, to dla mnie olbrzymia satysfakcja. Dały mi to góry i moja filozofia życiowa, bo - jeszcze raz podkreślam - każdy powinien mieć własne stanowisko w każdej sprawie. Wtedy nie byłoby może takiej idiotycznej fascynacji faszyzmem czy komunizmem, w którą ludzie popadli, a która dla mnie nigdy nie była zrozumiała. Gorzko za to odpokutowali. I dobrze! Ludzie o tak słabych charakterach, że ulegli różnym narwanym, chorym umysłowo ideologom, zapłacili za to bardzo wysoką cenę. Niech ponoszą konsekwencje, może coś zmienią, może wreszcie będą wiedzieli, jak powinni do życia się odnosić, by byle kto im w głowach nie zawrócił. Takie konsekwencje ponosi nie tylko naród niemiecki za faszyzm, ale jeszcze większe powinni ponieść ludzie wykształceni, intelektualiści, których oczarowała ideologia komunizmu, dziś uważana za science fiction. Oni też powinni ponieść konsekwencje i troszkę zastanowić się nad swoim życiem. Kiedy w maju 2000 przeprowadzałam wywiad z Andrzejem Zawadą do Tygodnika Podhalańskiego", już od stycznia było wiadomo o jego ciężkiej chorobie. Toteż początkowo miałam skrupuły - zawracam głowę człowiekowi cierpiącemu, choć walczącemu. Jak heroiczna była to walka, miałam okazję widzieć między 12 a 14 maja 2000 roku, kiedy to w Muzeum Sportu i Turystyki przy ulicy Wawelskiej w Warszawie odbywał się tradycyjny już Przegląd Filmów Alpinistycznych im. Wandy Rutkiewicz. W tym roku przypadała dwudziesta rocznica zdobycia przez polskich alpi- .31 GWIAZDY W DLONMACH nistów Mount Everestu. 17 lutego 1980 roku na szczycie stanęli Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki. Temu właśnie epokowemu w dziejach himalaizmu wydarzeniu był poświęcony VIII Przegląd Filmów Alpinistycznych. Najważniejszą osobą był oczywiście Andrzej Zawada, kierownik wyprawy i jej pomysłodawca, prekursor zimowej eksploracji Himalajów i Karakorum. Dzięki Andrzejowi Zawadzie himalaizm zimowy stał się domeną Polaków. Nasi alpiniści mogli pozbyć się kompleksów - wprawdzie podbój najwyższych szczytów odbył się bez ich udziału, ale za to oni pokazali światu, że zimą Himalaje też są dla ludzi. Tyle, że dla najlepszych. Trzy majowe dni były wielkim świętem Wielkiego Kierownika. Z liczących się w środowisku postaci byli chyba wszyscy, a młodzież codziennie wypełniała szczelnie niewielką salkę, w której wyświetlano filmy. Kolejni uczestnicy wyprawy snuli nostalgiczne wspomnienia, przerywane anegdotkami, główny bohater ze swadą i pasją opowiadał o swych górskich dokonaniach, były kwiaty, szampan, przemówienia oficjalne i wystąpienia całkiem prywatne. Myślałam wówczas: jakie to szczęście, że mógł jeszcze w takiej dobrej formie świętować swój Everest. Nie wyglądał dobrze - fizycznie. Jednak formy psychicznej mógł mu pozazdrościć niejeden zdrowy człowiek. I tylko czasem przez ułamek wręcz sekundy, jakby zapadał się w sobie, zawieszał głos i patrzył ponad otaczający go tłum. Szybko jednak odpędzał ogarniający go cień następną zabawną historyjką, wracając do nas z bardzo daleka. Zależało mi na zrobieniu wywiadu z legendą polskiego i światowego alpinizmu. Zastanawiałam się, czemu nie zrobiłam tego wcześniej. Rozmowa z Zawadą dla każdego dziennikarza interesującego się alpinizmem to był samograj. Znakomity gawędziarz, o nieco złośliwym poczuciu humoru, potrafił zdominować każdego rozmówcę. Prawdę powiedziawszy, wystarczyło tylko podstawić mikrofon i można było spisywać z kasety niemal gotowy materiał