Alleluja! W samÄ porÄ dwa debile zorientowaĹy siÄ, Ĺźe sÄ dla siebie stworzeni!
112 113 Mysz kolczysta (Acomys cahirinus) Kolczaste włosy na grzbiecie Rodzina myszowate (Muridaej Wygląd: dtugość głowy i tułowia 9,4-12,8 cm, ogona 9-12 cm. Masa ciała 40-85 g. Bardzo charakterystyczne dla tego gatunku są kolcza- ste włosy na grzbiecie, mogące się straszyć i nadające zwierzęciu oryginalny wygląd. Dłu- gi ogon jest nieowłosiony. Ubarwienie sierści m. kolczystej jest jasnopiaskowe lub brązowe. Szczególnie długie są włosy zatokowe. Podga- tunki tej myszy i pokrewne gatunki są do siebie zewnętrznie bardzo podobne. Można je odróżnić jedynie na podstawie badań genety- cznych. Ich zasięgi jednak wzajemnie się nie pokrywają, stąd już ich pochodzenie może coś powiedzieć o przynależności gatunkowej. Środowisko: kamieniste, suche tereny w wa- piennych górach i w stepach z karłowatymi zaroślami we wschodniej części rejonu śród- ziemnomorskiego. W związku z odżywianiem się względnie soczystym pokarmem nie jest uzależniona od wody i może występować w bardzo suchych biotopach. Tryb życia: m. kolczysta niezwykle szybko i zwinnie przemyka o zmierzchu i nocą w za- siedlanym przez siebie środowisku. Dzień spędza w ukryciu w szparach i jamach. Unika żaru słonecznego. Gniazda zakłada w szczeli- nach skalnych i norach ziemnych, jednak i one stanowią raczej kryjówkę niż prawdziwe gnia- zdo. Sama nie kopie nor. Jest towarzyska i w środowisku naturalnym trzyma się praw- dopodobnie w dużych grupach rodzinnych, na co wskazują obserwacje poczynione w hodo- wli. Najwyżej w hierarchii społecznej znajduje się jedna z samic. Także samce mają swoje miejsca w strukturze, wywalczone podczas to- czonych ze sobą walk. Grupa dobrze prospe- ruje, póki utrzymuje się ta struktura. Poszcze- gólne zwierzęta śpią razem, czyszczą sobie wzajemnie sierść, a samice nie mające włas- nych młodych pomagają innym samicom pod- czas porodu. Prowadzi to do niemal fachowej opieki położniczej". Młode nierzadko wspól- nie ssą różne samice, a nie tylko własne ma- |tki. Jeśli dorosłe zmuszone są opuścić kryjów- kę wynoszą wszystkie młode niezależnie od Mego, która samica jest ich matką, a potem wspólnie przynoszą je z powrotem. Utrzyma- nie się przy życiu w trudnych warunkach pół- pustyń i stepów wymagało wykształcenia takich właśnie altruistycznych" zachowań so- cjalnych. Było to możliwe tylko w grupach blisko ze sobą spokrewnionych osobników. Pokarm: m. kolczysta nie jest wybredna, jeśli chodzi o rodzaj pokarmu i należy do najmniej wymagających ssaków europejskich. Zjada nasiona, owady, ślimaki (opróżnione muszle znajduje się często przy jej kryjówkach) i zie- lone części roślin. Spożywa pokarm w specjal- nie wybranych i oczyszczonych miejscach że- rowiskowych, w których gromadzą się z cza- sem niezjedzone resztki. Rozród: młode uzyskują dojrzałość płciową już po 3 miesiącach życia. Ruja rozpoczyna się pod koniec lutego. Ciąża trwa 38-39 dni. W jednym miocie rodzą się 3-4 młode. W mo- mencie narodzin mają już otwarte oczy i są bardziej zaawansowane w rozwoju niż inne myszowate. U pokrewnej m. kretenskiej (A. minous) oczy noworodka są jeszcze zamknię- te przez pierwsze 2 dni. Pod każdym wzglę- dem nowo narodzone młode m. kolczystej są samodzielne. Już po 3 dniach są same zdolne do utrzymywania ciepłoty ciała, podczas gdy inne myszowate są jeszcze długo dogrzewane przez matkę. W razie potrzeby od 6 dnia życia mogą przeżyć bez matki, choć jeśli jest to możliwe, ssą jej mleko przez pełne 3 tygodnie. Jest to jeszcze jedna forma przystosowania się tego gatunku do surowych warunków su- chego klimatu. Uwagi: m. kolczysta jest jednym z ulubionych zwierząt trzymanych w domu. 114 Gryzonie 110 Ślepiec pontyjski (Spalax leucodon) Rodzina ślepcowate (Spalacidaej Wygląd: długość głowy i tułowia 18,5-27,0 cm. Masa ciała 140-220 g. Krępy gryzoń o wal- cowatym ciele z wystającymi siekaczami, ze szczątkowym, z zewnątrz praktycznie niewido- cznym ogonem i zarośniętych skórą oczach. Brak zewnętrznych małżowin usznych, a ot- wór ucha zewnętrznego jest ukryty w sierści. Futro bardzo miękkie, jedwabiste, zachodzące aż na otwór gębowy. Po obu bokach głowy znajduje się rząd włosów czuciowych, służą- cych do rozpoznawania otoczenia i wykrywa- nia pokarmu. Występowanie: strefa stepów i lasostepów Eu- ropy Południowo-Wschodniej. Smużka (Sicista betulina) (^ Ź^EdŚS "ot'zma smużkowate n ^'yj I Wygląd: długość gło- ^i^j^ig^^^i wy i tułowia 5-7 cm, j^-^^l^a °9ona 8,0-10,5 cm. J^y^^sT-^f^^ Masa ci3'3 5-13 g. >2^^\fv^i Charakterystycznymi ---------^=-^ cechami tego gatun- ku są niewielkie rozmiary, bardzo długi ogon (o długości 1,5 raza większej od łącznej długo- ści głowy i tułowia) i czarna smuga wzdłuż grzbietu, sięgająca do nasady ogona. Strona grzbietowa jest ubarwiona jednolicie szaro- brązowo, spód nieco jaśniejszy. Środowisko: ten bardzo rzadko w Europie Śro- dkowej spotykany gatunek występuje w jej północnej części wyspowo, głównie w borach szpilkowych, natomiast w części południowej zamieszkuje lasy liściaste z bogatym podszy- tem, rosnące w górach i na wyżynach. Smużka preferuje przede wszystkim lasy brzozowe, stąd drugi człon jej naukowej nazwy (Betu/a = brzoza). Miejscami trafia się również 116 Tryb życia: podobnie jak kret pędzi podziemny tryb życia. Kopie długie, często rozgałęziające się chodniki na głębokości do 2 m. Na powie- rzchni pojawia się sporadycznie. Poza okresem rui żyje samotnie. Tunele kopie przy użyciu zębów, nogami jedynie przesuwając wykopaną ziemię. Ściany chodnika ubija no- sem i wyjątkowo mocnymi bokami głowy. Oznaką jego podziemnej aktywności są kopce ziemne, które usypuje podobnie jak kret. Pokarm: kłącza traw i korzenie chwastów oraz nasiona. Rozród: okres rozrodczy tego gatunku przypa- da na marzec i kwiecień, ale nie znamy zbyt wielu szczegółów z powodu jego skrytego, podziemnego trybu życia. Uwagi: w strefie stepów i lasostepów Europy Wschodniej i Azji występuje ślepiec (S. mic- rophthalmus), który jest nieco większy od śl. pontyjskiego. Czarna smuga w zbiorowiskach o charakterze parkowym z wilgotnymi łąkami. Tryb życia: aktywna głównie o zmierzchu i no- cą; dużo przebywa wśród gałęzi gęstych krze- wów pomagając sobie przy wspinaczce długim ogonem. Wyprostowany lub lekko unie- siony do góry pełni rolę balansu. Gniazdo zakłada wysoko wśród gałęzi, kryjówkę zimo- wą w wykopanej przez siebie norze. Sen zi- mowy trwa od października do maja. Pokarm i rozród: podobne jak u innych drob- nych gryzoni. Uwagi: s. stepowa (S