Wiadomo ju� by�o, �e oddzia�y - przewa�nie angielskiej piechoty - po odst�pieniu od mur�w Bia�ej skierowa�y si� ku Wo�dze, brak�o natomiast dok�adniejszego rozeznania o armii...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Wkr�tce jednak przysz�y wie�ci, �e w kierunku Carewo_Zajmiszcza idzie blisko dziesi�ciotysi�czny korpus pod dow�dztwem Grigorija Wo�ujewa i kniazia Jeleckiego jako czo�owa formacja ca�ej armii Dymitra. Ruszy� wi�c ��kiewski spod Bia�ej do Szujska, by po��czy� si� z czekaj�cymi tam na niego chor�gwiami Kazanowskiego i Dunikowskiego, a tak�e Kozakami Piaskowskiego i Iwaniszyna. W Szujsku roz�o�y� si� na nocleg. Wszak�e ze snu obudzi� hetmana powr�t kozackich podjazd�w, wys�anych przez pu�kownik�w jeszcze przed jego przybyciem. Wie�ci by�y alarmuj�ce. Do odleg�ego o cztery mile Carewo_Zajmiszcza - gdzie jeszcze przed kilku dniami sta� Dunikowski - nadci�gn�� Wo�ujew, zawr�ciwszy z drogi owe regimenty angielskie, kt�re wycofa�y si� spod Bia�ej. Tote� nie dospa� ju� tej nocy pan ��kiewski. Dok�adnie przepytawszy przyprowadzonych je�c�w i po odbytej z pu�kownikami naradzie zarz�dzi� poranny wymarsz wszystkich si�. Niebo dopiero r�owia�o na wschodniej stronie, kiedy chor�gwie stan�y w szyku, a potem jedna po drugiej opuszcza�y ob�z w �lad za przedni� stra��, kt�ra od p� godziny by�a ju� w marszu. Droga, pocz�tkowo wiod�ca traktem, nied�ugo sko�czy�a si�, bo liczne na szlaku mosty by�y w wi�kszo�ci zniszczone, co wymaga�o d�ugich i uci��liwych objazd�w. Otwarte po�acie p�l nie op�nia�y jazdy, ale gorzej by�o, kiedy przychodzi�o zag��bia� si� w las i ci�gn�� byle jakimi �cie�kami. Kolejn� zw�ok� spowodowa� post�j zarz�dzony przez hetmana w pobli�u Szut, gdzie obozowa�y chor�gwie Zborowskiego. ��kiewski pos�a� do nich pana Herburta z wezwaniem, by wspar�y jego imprez�, kiedy jednak ten po dniu zw�oki wr�ci� z niczym, hetman poniecha� dalszych zabieg�w. Zawiedziony i z�y z przyczyny daremnie zmitr�onego czasu zarz�dzi� dalszy marsz. Dwudziestego trzeciego czerwca kr�tko po po�udniu dotar� pod Carewo_Zajmiszcze. Zarz�dzi� post�j jeszcze przed opuszczeniem lasu, a sam, wzi�wszy dla ostro�no�ci tysi�c szabel, ruszy� na osobisty rekonesans, by zapozna� si� z okolic�, i je�li si� uda, wejrze� w nieprzyjacielskie pozycje. Posz�y zwiady, a za nimi chor�giew stra�y przedniej. Wkr�tce potem wyjecha� i sam hetman pod ochron� swojej zbrojnej asysty. Szli wolno, bo le�na droga by�a w�ska, pe�na dziur i wystaj�cych, poskr�canych korzeni. Drzewa, stare i rozro�ni�te, g�stw� li�ci przys�ania�y s�o�ce. Pachnia�o grzybni� i le�n� zgnilizn� w wilgotnym i parnym wn�trzu boru. Wreszcie pomi�dzy kolumnami pni ujrzeli najpierw skrawki zalanej s�o�cem ��ki, a chwil� potem rozci�gn�a si� przed nimi rozleg�� przestrzeni�. Hetman wstrzyma� swego wierzchowca i rozejrza� si� po le��cej przed nim szerokiej dolinie. �rodkiem jej licznymi skr�tami p�yn�a rzeczka, tu i �wdzie obros�a wierzbami i olch�. Wpada�a do d�ugiego jeziora czy te� stawu. O kilka stai w g��bi widnia�y �wie�o ciosane bale niedawno wida� wziesionego ostr�ka, czyli gr�dka obronnego. Wznosi�y si� ponad nim dwie drewniane wie�e, niby dwaj stra�nicy czuwaj�cy nad okolic�. Za gr�dkiem po lewej stronie sta� p�kolem las. Z prawej ochrania� go pas bagien si�gaj�cy stawu. Tylko od czo�a rozci�ga�a si� r�wna po�a� pola, kt�re jednak przecina� g��boki r�w z wa�em ziemnym, obsadzony g�sto piechot�, dobrze widoczn� z tej odleg�o�ci. Przed owym rowem harcowali ju� pojedynczy je�d�cy, tocz�c ze sob� pojedynki. To stra� przednia mierzy�a si� w przedbitewnych utarczkach z moskiewskimi ochotnikami. Z boku, nieco dalej od wjazdu za grobl�, widnia�y zabudowania miasteczka. K��bi�y si� teraz ponad jego dachami chmury dymu od po�aru wznieconego na rozkaz Wo�ujewa, kt�ry na wie�� o zbli�aniu si� Polak�w przykaza� miasteczko podpali�. Hetman, ogl�daj�c ten po�ar, ujrza� w pewnej chwili, jak zza gr�dka wy�aniaj� si� kolumny wojsk. Sz�a piechota, a za ni� zast�py jezdnych. By�o ich pod�ug oceny patrz�cych ze trzy tysi�ce, tote� pan ��kiewski przykaza� tr�bi� na harcownik�w, a kiedy zjechali ku niemu, zarz�dzi� odwr�t. Dopiero nast�pnego dnia, zwin�wszy pod wiecz�r le�ny ob�z, hetman ruszy� nad grobl�. Stan�� nad ni� oko�o p�nocy i czeka�, a� nadci�gn� chor�gwie zamykaj�ce poch�d. Wys�a� te� zaraz zwiady ku mostowi, by dowiedzie� si�, czy nie obsadzi� go nieprzyjaciel. Nie by�o do mostu daleko, zwiad rych�o wi�c powr�ci� donosz�c, �e nikogo przy nim nie ma, ale zosta� rozebrany, i to tak dok�adnie, �e tylko stercz� z wody pale, na kt�rych spoczywa�. Trzeba wi�c by�o czeka� ranka. Noc, jak wszystkie letnie w tych stronach, nawet bez ksi�yca nie by�a ciemna. Hetman zezwoli� jezdnym zej�� z koni i rozlu�ni� popr�gi, piechota zaleg�a w trawie, do przodu za� wysun�y si� liczne nas�uchy, by czuwa� nad bezpiecze�stwem wojska