Wa�ne by�o to, �e zaci�ni�cie nerwu usuwa wszelkie czucie - Napoleon mo�e utyka�, ale nie b�dzie cierpia� b�lu...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Ulga, nie lekarstwo. Kt�ry nerw? Calvin nie wyrysowa� ich. Takie metodyczne dzia�anie by�o spraw� Alvina. W Anglii Calvin u�wiadomi� sobie, �e to jedna z podstawowych r�nic mi�dzy nim a bratem. Istnia�o nowe s�owo, w�a�nie wymy�lone w Cambridge, okre�laj�ce ludzi tak nudnie metodycznych jak Alvin: naukowiec. Podczas gdy Calvin, maj�cy zapa� i styl, werw�, a nade wszystko ducha improwizacji, by� artyst�. Problem w tym, �e w kwestii nerw�w w nodze Bonapartego nie m�g� w�a�ciwie eksperymentowa�. Trudno by�oby liczy� na przyja�� mi�dzy nimi, gdyby cesarz nagle zacz�� piszcze� i wy� jak udr�czona wiewi�rka. My�la� nad tym, kiedy kolejny sekretarz poderwa� si� i wybieg�. Calvinowi przysz�o wtedy do g�owy, �e nogi Napoleona nie s� jedynymi w komnacie. Teraz, kiedy musia� dok�adnie ustali�, kt�ry nerw za co odpowiada, �eby jego zaci�ni�cie u�mierzy�o b�l, zamiast go sprawia�, musia� zachowa� si� jak naukowiec, badaj�c wiele n�g. Zacz�� od nast�pnego w kolejce sekretarza, niskiego cz�owieka (ni�szego nawet od cesarza, maj�cego skromn� postur�), kt�ry wierci� si� troch� na sto�ku. Niewygodnie? - zapyta� go w my�lach Calvin. Zobaczymy, czy znajdzie si� na to rada. Pos�a� przenikacz do prawej nogi sekretarza, znalaz� najgrubszy nerw i zacisn��. Nic, ani skrzywienia, ani grymasu. Zacisn�� mocniej. Wci�� nic. Pierwszy w linii sekretarzy poderwa� si� i wybieg� p�dem. Przysz�a kolej na niskiego. Spr�bowa� si� przesun��, poprawi� u�o�enie pulpitu, ale - ku zachwytowi Calvina - na jego twarzy pojawi� si� wyraz zdumienia, a potem rumieniec; si�gn�� w d� i r�kami przesun�� nog�. No tak... Ten gruby nerw, czy mo�e wi�zka bardzo cienkich nerw�w, nie ma nic wsp�lnego z czuciem. Natomiast wydaje si�, �e kieruje ruchem. Ciekawe. Niski cz�owiek pisa� w milczeniu, ale Calvin wiedzia�, �e my�li tylko, co si� stanie, kiedy b�dzie musia� wsta�. I rzeczywi�cie, gdy edykt zosta� zapisany - chodzi�o o przyznanie wyj�tkowego zwolnienia od podatk�w pewnym w�a�cicielom winnic na po�udniu Francji ze wzgl�du na nieurodzaj - sekretarz poderwa� si�, obr�ci� i rozci�gn�� na pod�odze; obie nogi spl�ta�y mu si� niczym linki od w�dek u dzieciak�w. Wszystkie oczy zwr�ci�y si� ku biedakowi, ale nie pad�o ani jedno s�owo. Calvin obserwowa� z rozbawieniem, jak sekretarz podnosi si� na r�kach i lewym kolanie; prawa noga zwisa�a bezw�adnie. Oczywi�cie, kolano mog�o si� zgina�, wi�c wygl�da�o na to, �e jednak wstanie. Dwa razy jednak pr�bowa� si� na nim oprze� i dwa razy upada�. Wreszcie odezwa� si� wyra�nie zirytowany Bonaparte: - Jest pan sekretarzem, m�j panie, czy klaunem? - Moja noga, sire - wykrztusi� urz�dnik. - Moja prawa noga w tej chwili nie dzia�a. Bonaparte zwr�ci� si� do stra�nik�w pilnuj�cych Calvina. - Pom�cie mu wyj��. I przy�lijcie kogo�, �eby star� rozlany atrament. Stra�nicy podnie�li sekretarza i ruszyli z nim do drzwi. Przysz�a pora, by Ma�y Napoleon przypomnia� o swojej obecno�ci. - We�cie jego pulpit, durnie - poleci�. - I ka�amarz, i pi�ro. I edykt, je�li nie jest poplamiony. - A jak maj� to zrobi�? - spyta� kwa�no Bonaparte. - Przecie� musz� podtrzymywa� tego jednonogiego durnia. I spojrza� wyczekuj�co na bratanka. Chwil� trwa�o, nim Ma�y Napoleon zrozumia�, czego cesarz od niego oczekuje, i jeszcze d�u�sz�, nim zdo�a� prze�kn�� sw� dum� i to zrobi�. - Oczywi�cie, stryju - rzek� z wystudiowanym spokojem. - Ch�tnie sam je podnios�. Calvin u�miechn�� si� skrycie widz�c, jak dumny cz�owiek, kt�ry go aresztowa�, teraz kl�ka, zbiera papiery, pulpit, pi�ro i ka�amarz, pilnie uwa�aj�c, by nie poplami� si� ani kropl� atramentu. Sekretarz, kt�rego nerw Calvin zacisn��, zosta� wyprowadzony z pokoju. Calvin pomy�la�, czy wys�a� za nim przenikacz i uwolni� biedaka. Ale nie by� pewien, dok�d go odprowadzono, zreszt� czy warto? Przecie� to tylko sekretarz. Kiedy Ma�y Napoleon wyszed�, Bonaparte znowu zacz�� dyktowa�, ale teraz ju� nie tak ostro i szybko. Przerywa� cz�sto, poprawia� si� od czasu do czasu, niekiedy milk� na d�ug� chwil�, a sekretarz czeka� z pi�rem zawieszonym nad papierem. W takich chwilach Calvin sprawia�, �e atrament �cieka� z pi�ra na sam czubek i spada� nagle na papier... Ach, to w�ciek�e osuszanie kleksa... Oczywi�cie, wszystko to jeszcze bardziej rozprasza�o cesarza. Pozosta�a jednak kwestia n�g. Calvin zbada� ka�dego z sekretarzy po kolei, szukaj�c innych nerw�w i zaciskaj�c je lekko. Nerwy ruchu pozostawi� na razie w spokoju; teraz szuka� nerw�w b�lu, znacz�c post�py bada� szeroko otwartymi oczami, zaczerwienionymi twarzami i czasem sykni�ciami nieszcz�snych sekretarzy. Bonaparte dostrzega� to i coraz trudniej by�o mu si� skupi�. Wreszcie, kiedy kt�ry� z sekretarzy g�o�no j�kn�� po wyj�tkowo mocnym zaci�ni�ciu - Calviowi brakowa�o precyzji z obiektami tak cienkimi jak nerwy - skrzywiony Bonaparte odwr�ci� si� w fotelu i, o ile Calvin dobrze zrozumia� jego francuski, powiedzia�: - Czy drwicie ze mnie tymi sykami i j�kami? Siedz� tu i cierpi�, ale nie wydaj� �adnych d�wi�k�w. Tymczasem wy, kt�rym dolega co najwy�ej zbyt d�ugie siedzenie w miejscu, j�czycie, sapiecie i wzdychacie, a� wydaje mi si�, �e wpad�em mi�dzy stado hien! W tej w�a�nie chwili Calvin znalaz� to, czego szuka�. Zaaplikowa� akurat odpowiedni nacisk na nerw b�lu jednego z sekretarzy i wszelkie czucie znikn�o. Zamiast skrzywienia, na twarzy m�czyzny pojawi� si� wyraz ulgi. Mam, pomy�la� Calvin. Tak si� to robi