Um�wili si� tedy, �e Hubert zaczeka jedz�c truskawki, a Gabi p�jdzie do miasteczka za�atwia� swoje sprawy...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

W powrotnej drodze albo si� spotkaj�, albo i nie. - A twoj� porcj� truskawek panicz ci przyniesie, je�li taki �askaw! - krzykn�a za dziewczynk� Magdalena. Gabi podzi�kowa�a skinieniem g�owy i u�miechem. Wiedzia�a, co to znaczy. W okolicy wszyscy wiedzieli, �e od ksi�dza proboszcza niepodobna by�o wyj�� bez koszyczka owoc�w, i to o ka�dej porze roku. Dostawa� je ka�dy: przechodzie� i go��, �ebrak i kolator, krajowiec i cudzoziemiec. Olbrzymie sady proboszcza, obejmuj�ce kilka w��k ziemi, nie bywa�y nigdy wydzier�awiane i ani jeden z nich owoc nie szed� na sprzeda�. Wszystko rozdawa�y szczodre r�ce proboszcza. Opowiadano sobie, �e by� bardzo bogaty, i w�a�nie wszystko, co mia�, sz�o rokrocznie na utrzymanie tych pi�knych ogrod�w. Opowiadano sobie z u�miechem, w kt�rym wi�cej by�o mi�o�ci ni� drwin, �e gdy biskup po wizycie diecezjalnej wyje�d�a�, ksi�dz proboszcz, czerwony i spocony z zawstydzenia, stawia� zawsze na ko�le powozu koszyk brzoskwi� i m�wi� z b�agalnym u�miechem: - Wasza ekscelencja mi nie odm�wi, sam je sadzi�em, prosz� uczyni� mi t� �ask�... Opowiadano sobie, �e gdy pewna dama z s�siedztwa, posiadaj�ca olbrzymie sady i katar �o��dka, absolutnie odm�wi�a przyj�cia moreli, przyjechawszy do domu znalaz�a ich pe�en koszyk za bud� powozu i ze z�o�ci kaza�a je utopi� w studni razem z koszykiem. Byli naturalnie tacy, szczeg�lniej mi�dzy n�dz� okoliczn�, kt�rzy sznurem ci�gn�li pod sztachety plebanii, a wpuszczeni do �rodka wychodzili ob�adowani jak tragarze. Dla siebie proboszcz nie by� taki �askaw, sk�po wydziela� Magdalenie owoc�w na konserwy, kt�rych sam prawie nie jada�. Natomiast lubi�, wzi�wszy dojrza�y owoc w r�k�, przygl�da� mu si� d�ug� chwil� i w�cha� go, przymykaj�c oczy. Gabi wcze�nie za�atwi�a swoje sprawy w mie�cie i przypomniawszy sobie zalane wczoraj syropem truskawki do sma�enia, po�piesznie wraca�a do domu najbli�sz� drog�. Ko�czy� si� w�a�nie czas truskawek i czere�ni, wobec czego wszystkie inne sprawy oraz przyjemno�ci nale�a�o od�o�y� na potem. Gabi zatem nie czeka�a na Huberta i sz�a szybko, dzwoni�c s�oikami w koszyku. Jako� w po�owie drogi napotka�a J�zka i Franka, ogrodniczk�w pana Hipolita. Ch�opcy szli od swego chlebodawcy do proboszcza, naturalnie po truskawki - nie�li mu w zamian bukiety u�o�one piramidalnie na tle szparagowych ga��zek, a w kt�rych gust pana Hipolita wypowiada� si� w ca�ej pe�ni. - Ale ja dla panienki te� mam bukiet, co ja go uzbiera� na ��kach - powiedzia� Franek i wyj�� z koszyka zbity p�k pachn�cych kwiat�w. Gabi podzi�kowa�a z uciech�. W�a�nie ma�o teraz mia�a kwiat�w w ogrodzie, a bukiet na biurku ojca ju� nie by� �wie�y. Sz�a dalej, pe�na rado�ci z tego dnia uroczystego, z zapachu polnych kwiat�w, z przyja�ni mi�ego Huberta, z weso�ych podskok�w Bosego. Min�a sztachety sadu i otwiera�a furtk�, gdy drog� jej zaszed� pan Hipolit. Najpierw popatrzy� na ni�, potem na koszyk, wreszcie na kwiaty i nagle zapyta�: - A te kwiaty to sk�d? Oburzona napa�ci� Gabi postanowi�a nie odpowiada� i chcia�a przej�� mimo, ale pan Hipolit zast�pi� jej drog�. - Pytam sk�d te kwiaty? - ponowi� gro�nie zaczepk�. Wiktoryna i Marylka, zwabione podniesionym jego g�osem, wysz�y przed dom, na podw�rze. - A panu co do tego? - powiedzia�a spokojnie Gabi. - Co mi do tego? To, �e ju� od dawna pytam si� siebie, kto to mi kwiaty zrywa w ogrodzie. Ale tego si� nie spodziewa�em, �eby doros�a panna, z przyzwoitego domu... - Oszala� pan! - krzykn�a ze zgroz� Gabi. - Oszala�? Mo�e mi powiesz, �e to u ciebie rosn� r�e Rayon D'or, a mo�e u ciebie begonie? - Pan Hipolit wyrwa� bukiet z r�k Gabi i z jego �rodka, z g�szczu niezapominajek, sm�ek i z�ocieni naprawd� wydobywa� kompromituj�ce begonie i r�e z�ociste. Gabi �zy nap�yn�y do oczu. Chcia�a zawo�a�, �e to Franek darowa� jej ten bukiet, ale czy� mog�a nara�a� na ci�gi ch�opca, kt�ry z przyja�ni ku niej zb��dzi�? - Przysi�gam panu, �e nie zrywa�am tych kwiat�w w ogrodzie pana - wyj�ka�a, a �zy sp�yn�y po jej policzkach. Marylka u�miechn�a si� drwi�co, a Wiktoryna burkn�a dono�nie: - Tak, tak, przysi�ga� �atwo! Gabi postawi�a koszyk na ziemi. Zupe�nie blada, szeroko otwartymi oczyma obj�a ca�� tr�jk� i powiedzia�a cicho, ale tak wyrazi�cie, �e a� pan Hipolit cofn�� si� o krok: - Strasznie mnie krzywdzicie, a ja jestem sierota... I zawr�ciwszy na miejscu posz�a przed siebie a� w g�szcze nad brzeg rzeczki. VIII By�a ju� zupe�nie wyczerpana z p�aczu i poczucia swej krzywdy, gdy Hubert odnalaz� j� w�r�d dzikich malin nad brzegiem. Ch�opiec trz�s� si� z oburzenia, spotka� bowiem Marylk�, kt�ra ze wsp�czuj�c� min� opowiedzia�a mu o tym, co zasz�o. - Ale ja ci� pomszcz�, ja ci� pomszcz� - m�wi� �ciskaj�c r�ce Gabi, a oczy jego ciska�y pioruny. - A� drzazgi b�d� lecie� - tupn�� nog�. Gabi, niezdolna wypowiedzie� s�owa, dawa�a g�ow� znaki, �e nie, �e nie wolno. - Przypomnij sobie, Ewangeli� - zdo�a�a wyj�ka�. Hubert nie chcia� sobie przypomnie� i uciek� si� do sofizmatu. - Tote� to nie b�dzie zemsta, tylko kara - wyg�osi�. - Ewangelia nie ma nic przeciwko sprawiedliwo�ci, a nawet przeciwnie. Pomy�l, jakby si� z�o rozpanoszy�o, gdyby go nie kara� cho� od czasu do czasu. By� tak z�y, �e nawet zapomnia� o �artach i dowcipach i wszystko m�wi� na serio. Gabi ci�gle przeczy�a g�ow�, cho� ju� coraz s�abiej. - Ukara� sprawiedliwie mo�e tylko kto� bezstronny - powiedzia�a - kto�, kogo to wszystko nie dotyczy, kto jest w stanie os�dzi� rzecz z zimn� krwi�