Tote� Ostr�ka, znaj�c �ycie szpitalne, zakupi� dla Duszki podarki z �ywno�ci i odzie�y...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Czeka� cierpliwie na zako�czenie nabo�e�stwa, roz-� gi�daj�c si� nieznacznie za Duszka. Ko�ci� jednak zape�niali niemal sami zakonnicy w czar- nych habitach, przepasanych czarnym r�wnie� sznurem, z wy- szytymi na lewej piersi bia�ymi, sze�cioramiennymi krzy�ami o rozwidlonych ko�cach. Na ramionach narzucone mieli kr�t- kie, fioletowe pelerynki. Chorych w ko�ciele nie by�o. Gdy przeto nabo�e�stwo dobieg�o ko�ca, Ostr�ka wszed� za zakonnikami do izby za o�tarzem. By�a bardzo przestronna, �awy sta�y szeregami, a po bokach klitki z narami dla chorych, kt�rzy nie mogli wstawa�. I tutaj Duszki nie zobaczy�, a izba opr�nia�a si� szybko. Przypyta� si� tedy do braciszka, kt�ry mu wyja�ni�, �e wszyscy gromadz� si� w refektarzu na posi- �ek, a gdyby i tam Duszki nie znalaz�, pater hospitalariusl, kt�ry prowadzi regestr chorych, obja�ni co si� z nim sta�o l gdzie go szuka�. ' ojciec szpitalnik 221 Ostr�ka uda� si� wraz z innymi do refektarza i przez drzwi patrzy� na siedz�cych przy szczelnie obsadzonych sto�ach. U szczytu �rodkowego siedzia� prze�o�ony, a po obu jego stro- nach wedle godno�ci: definitor, praefectus sanitatis, mistrz no- wicjatu, prokurator, factor ruralis, decimator, klucznik, skarb- nik, kaznodzieje, spowiednicy i inni, a� do nowicjuszy. Zgodnie z regu�� panowa�o milczenie, tylko jeden z braci czyta� cos jednostajnym g�osem. W powszechnej ciszy s�ycha� by�o jeno �ucie i chlipanie. Posi�ek trwa� kr�tko, sk�ada� si� bowiem jeno z chleba i polewki, a zaraz po jego uko�czeniu, wynagradzaj�c sobie przymusowe milczenie, obecni gwarnie zacz�li si� rozchodzi�. Ostr�ka przepcha� si� do prze�o�onego i pok�oniwszy si�, za- pyta� o Duszk�. Pater widocznie pami�ta� chorego, poleconego przez pod- kanclerzego Zdzis�awa, gdy� zmarszczy� strz�piaste brwi i za- gadn�� gniewnie: � Ty�e� ten krewniak jego, co go w chorobie poniecha�? Szpital jeno dla ubogich jest, o kt�rych zadba� nie ma komu, a i biedoty wszystkiej pomie�ci� nie mo�e. � Jenom od niego pos�any; na Litw� ruszy� z ksi�ciem � powiedzia� wymijaj�co Ostr�ka. � 'My�la�em � burkn�� prepozyt. � W infirmarii le�y. Braciszek ci� zawiedzie, by� tu nie pob��dzi�. Ostr�ka pok�oni� si� i odszed�. Infirmaria znajdowa�a si� w d�ugim budynku przy ko�ciele �w. Krzy�a. P�nocna cz��, przeznaczona dla m�czyzn, gra- niczy�a z cmentarzem, po�udniowa, kobieca, z klasztornym bu- dynkiem duchaczek, kt�re piecz� mia�y nad kobietami i dzie- �mi. Oddzielone by�y wysokim parkanem, aby zapobiec nie- obyczajno�ci. W obszernej izbie z o�tarzem po�rodku panowa� zaduch i smr�d, ha�as natomiast by� mniejszy ni� w innych budyn- kach. Chorzy le�eli wzd�u� �cian w kom�rkach zas�oni�tych kotarami. W jednej z kom�rek spoczywa� Duszka, ci�ko dysz�c. Wi- ~ 222 ~ dno brak�o mu tchu. Gdy Ostr�ka podni�s� zas�on�, zamruga� jedynym okiem, ale nie pozna� go wida�. � Od Krzycha przychodz� � odezwa� si� Ostr�ka. . Chory usiad� z trudem. � Przypomnia� sobie o mnie. A ty kto jeste�? � Nie pomnicie? By�em u was, gdy�cie w budzie pod �w. Florianem mieszkali z Terk� i Krzychem. � To przez ciebie nas odbie�a�. W g�osie chorego by� wyrzut. Ostr�ka odpar�: � C�e�cie mu ojciec, czy brat? Albo i on pies, by was pil- nowa�? Co wam tu przys�a� zje�� i z przyodziewy, to jeno z chrze�cija�skiego mi�osierdzia. Chory westchn�� ci�ko i �apa� przez chwil� oddech. � Teraz mu niepotrzebnym... R�k� przeciera� �zawi�ce oko i" mrugaj�c nim patrzy� na Ostr�k�. � M�wi�em, �e� z�y cz�ek � doda�. � Mo�em i z�y, cho� bywaj� gorsi. Alem nie g�upi. Przed podkanclerzem i prepozytem wygadujecie na Krzycha, �e kre- wniaka w potrzebie porzuci�. C�e�cie mu za krewniak? � Czasem i nie krewniakowi wi�cej d�u�nym by� mo�na, ni� ojcu rodzonemu. � Mo�na. Jeno trzeba wiedzie�, za co? Bo nie za to, �e on �ywi� takiego jak wy niedo��g�. Jeno zechcecie mnie obe�ga�, zmy�lniej to uczyni� musicie ni� z tym krewie�stwem. Odk�d to znajdy maj� krewniak�w? Gdy Duszka milcza�, Ostr�ka powt�rzy�: � Za co? Je�li prawda, odp�aci. B�dzie mia� z czego. Skoro patrze�, mo�nym komesem ostanie. � W�dy go od ma�o�ci chowa�em � b�kn�� chory z wa- haniem. Na pooranej bliznami twarzy widoczna by�a udr�ka, ale Ostr�ka nie da� si� wzruszy�. Za�mia� si� drwi�co: � I szczeniaka cz�ek dla siebie chowa, by mu zwierzyn� nagania�. Albo co� skrywacie, albo i to taka prawda, jak �e wasz krewniak. ~ 223 ~ Gdy chory milcza�, Ostr�ka zacz�� z innej strony: � Marnie tu �yjecie