?-t-;,

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

-fH; Mia�em to wszystko na g�owie, bo mianowano mnie, oczywi�cie, kierownikiem tego wyjazdu. Wszystko jako� uda�o si� za�atwi�, pozosta� wszak�e jeden problem, o kt�rym wiedzia�em, �e mo�e przynie�� k�opoty. Otrzyma�em do dyspozycji zaled wie sto siedemdziesi�t dolar�w, ��cznie z kieszonkowym zawodnik�w (po pi�� dola r�w na g�ow�). To ju� by�a prawdziwa rozpacz! Zdawa�em sobie spraw�, �e �wiadomi tego stanu rzeczy zawodnicy b�d� starali si� znale�� rodki zaradcze, przewidywa �em nawet, jakiego rodzaju i bardzo si� tego obawia�em. Nie sta� nas by�o nawet na korzystanie z rosyjskich wagon�w restauracyjnych, bo wszystkie przyznane nam ruble zosta�y wydane na zakup sypialnych bilet�w. �ywili�my si� wi�c suchym prowiantem zabranym z Warszawy, obfitym co prawda, ale te� i nara�onym w przegrzanych wagonach na �atwe i szybkie psucie. Zatrucie w takich warunkach ca�ej olimpijskiej grupy na trzy miesi�ce przed igrzyskami by�o rzecz� gro�n� i bardzo prawdopodobn�. Jako m�j zast�pca i jednocze�nie lekarz kadry jecha� z nami przesympatyczny doktor Wiktor S., cz�owiek zauroczony narciarstwem, kt�rego najwi�kszym marze niem by�o, aby jego syn, zreszt� bardzo dobrze je�d��cy w barwach naszego WKN junior, zosta� kiedy� olimpijczykiem. Kadr� szkoleniow� stanowili za� najlepsi polscy trenerzy, ongi� zawodnicy: J�zef Zubek (biegi m�czyzn), Edward Mr�z (biegi kobiet), Marian Woyna-Orlewicz (kombinacja norweska) i Mieczys�aw Kozdru� (skoki). W�r�d zawodniczek i zawodnik�w byli: Stefania Biegun, Zofia P�ksa, Mary sia Danielka, Marysia Bukowa, Tadeusz Kwapie�, Mateja, Aleksander Kowalski, Dzidek Hryniewiecki, W�adek Tajner, Antek �aciak, Gustek Bujok i jeszcze prawie dwa razy tyle najlepszych w Polsce. Tu� przed wyjazdem, na odprawie z zawodnikami, dotkn��em dra�liwego tematu, jakim by� absolutny zakaz wwozu do Finlandii spirytusu. Rozleg� si� jeden j�k i narzekania: A co mamy zrobi�, kiedy ju� go kupili�my? Przecie� on nam jest potrzebny do smarowania mi�ni podczas masa�u. Mo�ecie go tu jeszcze sprzeda�, zostawi� u znajomych. A co do masa�u, to ka�demu wystarczy jedna odkorkowana p�litr�wka. I koniec dyskusji. Znaj�c surowo�� Fin�w w t�pieniu nawet najmniejszych pr�b przemytu alko holu, nie mog�em sobie pozwoli� na �adn� pob�a�liwo��. Mog�oby si� to zako�czy� wielkim skandalem i dla Polski, i dla naszych fi�skich przyjaci� z Kouvoli. Z drugiej za� strony fakt, �e doro�li ludzie, obdarowani przez PRL raptem pi�cioma dolarami kieszonkowego na ca�y pobyt wr�c� do dom�w tu� przed Bo�ym Narodzeniem z pustymi r�kami z tak przecie� atrakcyjnej jeszcze wtedy zagranicy, by� trudny do przyj�cia. Ale tak, niestety, wygl�da�a w�wczas rzeczywisto��. Wsiadali�my w Warszawie do moskiewskiego poci�gu przy deszczowej pogo dzie. Tak samo la�o w Zakopanem, a �aden z tatrza�skich szczyt�w nie by� nawet pobielony. Wiadomo�ci telefoniczne z Finlandii m�wi�y, �e tam �niegu tak�e brak, ale jest spodziewany lada godzina. S� za to silne mrozy. W Moskwie wypad�o nam czeka� na poci�g do Helsinek ponad pi�tna�cie godzin. Przewie�li�my wi�c baga�e z dworca: Bia�oruskiego na Leningradzki, podzieli�em ca�� grup� na specjalno�ci i ka�d�, pod opiek� trenera, wyposa�on� w jakie� n�dzne kopiejki na metro oraz suchy prowiant, wypu�ci�em na miasto. 476 . Trudno wszak by�o trzyma� na postronku trzydzie�cioro doros�ych ludzi przez ponad p� doby w zat�oczonej poczekalni. Mieli�my si� spotka� na dworcu pod zega rem na godzin� przed odjazdem poci�gu. Oczywi�cie, w �rodowisku polskim by�o rzecz� niemo�liw�, aby wszyscy zjawili si� punktualnie. Brakowa�o biegaczy. Za�adowali�my si� wi�c do poci�gu bez nich i w narastaj�cym zdenerwowaniu obaj z doktorem S. patrzyli�my na umykaj�ce minuty. Zbiorowego biletu wystawionego na jednym blankiecie nie mogli�my im zostawi�, nawet gdyby zaistnia�a taka mo�liwo��. Wreszcie na trzy minuty przed odjazdem poci�gu wpadli na peron zziajani, w rozche�stanym odzieniu. Okaza�o si�, �e poszli na lody i �le obliczyli kopiejki. Zabrak�o im pieni�dzy na metro. U�wiado mili to sobie w odleg�o�ci dwunastu kilometr�w od dworca, na p�torej godziny przed odjazdem poci�gu. W ci�kim obuwiu podj�li morderczy bieg po zat�oczonych, mokrych ulicach. Tym razem si� uda�o. P� nocy doktor S. nak�ada� opatrunki na poobcierane pi�ty. Obudzi�em si� nad ranem i stwierdzi�em, �e jestem sam w przedziale wagonu sypialnego. Poci�g sta�, przez obmywan� deszczem szyb� w po�wiacie ledwie co wstaj�cego dnia wida� by�o du�e zabudowania dworcowe, dochodzi�y te� st�umione odg�osy komunikat�w zapowiadanych przez megafon. Korytarz by� pusty, wszyscy nasi jeszcze spali zajmowali�my ca�y wagon. Przy jednym tylko oknie sta� w pi�a mie nasz doktor. Plecy drga�y mu od t�umionego �kania. Podszed�em, ale zatrzyma� mnie ruchem r�ki. Wyra�nie chcia� by� sam. Wr�ci�em do przedzia�u, jednak zasn�� ju� nie mog�em. Stali�my w Leningradzie. Po kilkunastu minutach poci�g ruszy� do Helsinek. Gdy wyjechali�my z miasta, doktor wr�ci� do przedzia�u. U�miechn�� si� przepraszaj�co i milcz�c nala� sobie z p�askiej butelki kusztyczek koniaku, pokosztowa�, po�o�y� si� i odwr�ci� do �ciany. Wiedzia�em, �e nie �pi, ale nie przeszkadza �em mu. Zacz��em czyta� ksi��k�. P�dzili�my ju� po Karelii. Siedemna�cie lat wcze �niej nale�a�a ona do Finlandii, lecz w wyniku przegranej po niemieckiej stronie wojny Finowie musieli odda� pot�nemu bezwzgl�dnemu zwyci�zcy dwustukilometrowy pas wschodniego terytorium, a� po Vippuri, wa�ny port na Ba�tyku, zwany obecnie Wyborgiem. Po d�u�szej chwili doktor wr�ci� duchem do tego �wiata