ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

W późnej fazie odbyła się ona drogą wykupu przez państwo. Doprowadziła do częściowej restrukturyzacji rolnictwa, z postawieniem na wysoko wydajne gospodarstwa farmerskie. Uzyskane odszkodowania pomogły wówczas obszarnikom w podjęciu sugerowanej przez państwo działalności wytwórczej. Jeszcze jednak w 1956 r. niemal połowa rolników nie była prawowitymi właścicielami ziemi, z biegiem lat jednakże procent ten systematycznie zmniejszał się. Aż do połowy lat osiemdziesiątych opozycja polityczna na Tajwanie była bardzo słaba. Już wówczas jednak tamtejszy system był tak anachroniczny, iż jego dalsze utrzymywanie groziło niekontrolowaną eksplozją. Rządzący również po dyktatorsku od 1988 r. syn Czang Kai–szeka, Chiang Chingkuo, coraz wyraźniej zdawał sobie sprawę z konieczności podjęcia reform. W kwietniu 1986 r. dyktator powołał grupę z zadaniem nakreślenia niezbędnych przemian, w tym zniesienia stanu wojennego, ułatwień w tworzeniu partii politycznych, rozpisania pierwszych w dziejach wyspy wyborów parlamentarnych. Wkrótce na tajwańskiej scenie politycznej zaistniała opozycyjna wobec Kuomintangu Demokratyczna Partia Postępu, która w wyborach zdobyła jedną czwartą głosów. Opozycja była słabo zorganizowana, toteż Kuomintangowi nietrudno było pokonać oponentów. Sytuacja ta powtarzała się w kolejnych wyborach zarówno do parlamentu, jak i prezydenckich. Dopiero w roku 2000 opozycja odnotowała swój wielki sukces, pokonując Kuomintang. Wywołało to niezadowolenie Pekinu, który obawia się proklamowania na Tajwanie separatystycznej republiki. ChRL zapowiada bowiem, że nigdy nie zaakceptuje oderwania tej wyspy od terytorium Chin. Pierwsza faktoria brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej utworzona została na wyspie Singapur przez Thomasa Stamforda Rafflesa już 1819 r. W 1824 r. sułtan Johore scedował ją Kompanii „na wieczność”. W 1867 r. Singapur, zarządzany dotąd w ramach tzw. Straits Settlements, przekazano we władanie sekretarzowi stanu ds. kolonii. Z otwarciem Kanału Sueskiego, a także uruchomieniem linii parowców na Daleki Wschód znaczenie tamtejszego portu wzrosło. Pierwotnie obsługiwał on głównie wywóz cyny i kauczuku z terenów Półwyspu Malajskiego, nieco później stał się najważniejszym punktem przeładunkowym w tej części świata. W systemie brytyjskiego imperium pełnił on rolę kluczowego ogniwa słynnego „łańcucha Albionu”, opasującego świat i gwarantującego brytyjskie panowanie na morzach. Już w okresie międzywojennym w Singapurze przystąpiono do budowy nadmorskiej twierdzy, której 15-calowe działa kontrolowały ogromnie ważną dla łączności z Dalekim Wschodem cieśninę Johore. Po zwycięstwie nad Japonią Brytyjczycy szybko zainstalowali się na powrót w Singapurze, który w 1945 r. uzyskał status odrębnej „kolonii Korony”. Już wówczas poważnie rysowała się perspektywa dekolonizacji Malajów, co dla kolonialistów nie oznaczało jednakże prostej zgody na włączenie cennego obszaru w skład projektowanego państwa. W odróżnieniu od obszaru Półwyspu Malajskiego trzy czwarte mieszkańców Singapuru stanowili Chińczycy. Jeszcze bowiem w początkach XIX w. wyspa była niemal bezludna, a miasto i port de facto stworzyli sprowadzani przez Brytyjczyków imigranci. Choć Malajowie stanowili nieznaczny procent ludności, początkowo zdradzali ochotę inkorporacji Singapuru w skład swojego przyszłego państwa. Kształtowanie się singapurskiej sceny politycznej zdynamizowała konstytucja z 1955 r. Wówczas to powstała znana po dziś dzień Partia Akcji Ludowej (PAP), kierowana przez Lee Kuan Yew. W 1959 r. Singapur uzyskał pełną samorządność, a w następstwie wyborów urząd premiera objął lider zwycięskiej PAP, Lee Kuan Yew. Sytuacja gospodarcza miasta była wówczas nie najlepsza, toteż zakreślono czteroletni okres oczekiwania na pełną niepodległość, w trakcie którego zamierzano przygotować Singapur do przyszłej integracji z Federacją Malajów. Ze swojej strony Malajowie bardzo obawiali się umocnienia żywiołu chińskiego w ramach Federacji, jak i komunistycznych wpływów, których z trudem pozbyli się na własnym terytorium, a które były znaczące w Singapurze. W sierpniu 1963 r., w następstwie referendum, miasto przystąpiło do nowo utworzonej Federacji Malezji wraz z Sarawakiem i Sabahem. Pobyt Singapuru w strukturze Malezji trwał zaledwie do sierpnia 1965 r. Port wyraźnie stracił w okresie konfrontacji malezyjsko-indonezyjskiej wokół przynależności północnego Borneo. Ponadto Malajów bardzo drażniła chińska aktywność polityczna, w tym próby Lee Kuan Yew zorganizowania etnicznej opozycji w skali Federacji. Pod naciskiem Kuala Lumpur Singapur musiał zgodzić się na wystąpienie, co wówczas nie było zbyt korzystne. Od czasu niepodległości singapurski układ polityczny zdominowała rządząca PAP, na czele z Lee Kuan Yew jako urzędującym do 1990 r. premierem. W tym czasie pozycja Republiki Singapuru w świecie niepomiernie wzrosła

Copyright © 2009 MY Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, Ĺźe są dla siebie stworzeni! . All Rights Reserved.

XHTML CSS valid. Designed by FlashMint - flash web templates provider.