ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Pewien Jezus ben Pandira, jak podawano, miał być ukamienowany i powieszony na drzewie, za króla z dynastii Hasmoneuszów, Aleksandra Janneusa, blisko sto lat przed erą chrześcijańską. Jest rzeczą możliwą, iż Jezus Pawła jest jedynie nominalną pamięcią zabitego Jezusa ben Pandiry. W tym przypadku sam Paweł może należeć do okresu wcześniejszego, niż to mu przypisuje tradycja. Najprawdziwiej wyglądające listy, same w sobie nie dają żadnych wskazówek, co do ich chronologii. Ale takowe przesunięcie w datowaniu Pawła, nie byłoby rzeczą pomocną w sprawie "Jezusa z Nazaretu ". Jeśli uniknie się trudności, wynikających z milczenia Pawła, poprzez umieszczenie go wcześniej o jedną czy więcej generacji, wtedy stoimy przez nową niewiarygodnością drugiego z ukrzyżowanych Jezusów, drugiego ofiarowanego Syna Bożego, za którego poręczające zapisy są w większości fałszywe, choć zawierają w sobie ułamek wiarygodnej narracji. Kiedy zwrócimy się od wspomnianych nauk Jezusa do opowieści o jego karierze, założenie, iż ma ona faktyczne podstawy, jest tak wątłe, iż można je zupełnie pominąć. Kościół napotkał takie trudności z ustaleniem daty przypuszczalnych urodzin swego założyciela, że era chrześcijańska została zapoczątkowana na kilka lat wcześniej, przed rokiem, który chronologowie wydedukowali później w oparciu o wymowę innych dokumentów. Urodziny umieszczone zostały w czasie przesilenia zimowego, koincydując z narodzinami boga-Słońca. I data ukrzyżowania różniła się z roku na rok, aby się wreszcie dostosować do astronomicznej zasady, która utrwala żydowskie święto Paschy. Pomiędzy narodzinami i śmiercią Jezusa istnieje prawie totalna nieobecność informacji, za wyjątkiem krótkiego okresu jego działalności. O jego życiu pomiędzy wiekiem lat 12 a 30 nie wiemy nic. Nie istnieją nawet żadne mity co do tego. Jest rzeczą niemożliwą ustanowić dokładnie okres trwania jego działalności, na podstawie ewangelii. Stosownie do tradycji, trwała ona jeden rok, co sugeruje, że odbywała się ona według formuły "zadowalającego roku Pańskiego ", lub oparta była na micie boga-Słońca. Chrześcijański mit rósł poprzez absorbowanie szczegółów z kultów pogańskich. Opowieść o narodzeniu jest podobna do wielu mitów narodzeniowych w świecie pogańskim. Chrystus musiał posiadać dziewicę za matkę. Podobnie, jak figurka dziecięcia- boga w kulcie Dionizosa, tak i on został wyobrażony w powijakach w koszyku w żłobie. Był on urodzony w stajni, jak Horus - w świątyni-stajni dziewiczej bogini Izydy, królowej niebios. Ponownie, jak Dionizos, zamieniał on wodę w wino; jak Eskulap - wskrzeszał zmarłych i przywracał wzrok ślepcom; jak Attis i Adonis, jest on opłakiwany i witany przez kobiety. Jego zmartwychwstanie ma miejsce, jak u Mitry, ze skalnego grobu. Jako, że Jezus był żydowskim Zbawicielem zanim rozszerzenie się kultu doprowadziło do nie- żydowskiego Chrystusa, mit musiał zadowalać również idee mesjanistyczne. Żydowska tradycja oczekiwała Mesjasza Ben Dawida i Mesjasza Ben Józefa, tak więc sprawiono mu genealogię, wywodzącą się od królewskiej linii Dawida, aby mógł stać się Ben Józefem poprzez swego przybranego ojca. Aby zadowolić tych, którzy zaprzeczali potrzebie pochodzenia od Dawida, opowieść o tym, iż Jezus odrzucił takie roszczenie, umieszczona została w ewangelii i rozbieżność w ten sposób pozostała. Masakra niewiniątek w okresie jego narodzin, przywołuje mit mojżeszowy. Podobnie, jak w ofierze "jednego, jednorodzonego Syna " semickiego boga El i ofiarowywaniu Boga-człowieka z babilońskiego festiwalu Sacea, Jezus musiał nosić insygnia królewskie przy swym ukrzyżowaniu. To, co mogło się najpierw wydawać rzeczywistą biografią, zostało pomniejszone przez tę mityczną oprawę. Przede wszystkim, jak już widzieliśmy, centralne wydarzenie ukrzyżowania, jak opisane w ewangeliach, było przepisane ze sztuki misteryjnej. Może się to zaliczać, jako rozwój, podobnie jak pogańskie dramaty misteryjne, od prymitywnego rytuału ofiary ludzkiej, do której prawdopodobnie należało i samo imię "Jezus ". Wersja ewangeliczna mogła być zaadaptowana z wcześniejszej, judajskiej formy, przez nie-żydowskich chrystystów, po upadku Jerozolimy. ŻYDOWSKI JEZUIZM Według tego poglądu, ruch chrystystów był w swych początkach sektą żydowską. Istnienie żydowskich i nie-żydowskich odgałęzień, opierających się czasami fuzji, wynika jasno z dysput i sprzeczności, jakie się rozwinęły. Wcześni jezuiści uważali się za przynależnych do żydowskiej fałdy i wierzyli, iż Mesjasz ma wkrótce powrócić w potędze i chwale w Dniu Sądu. Przeciwko temu wysuwała się rywalizująca koncepcja królestwa niebieskiego, jako zmiany czysto duchowej. W jednej z ewangelii Samarytanie i nie-Żydzi są wyłączeni; w innej wyrzuceni są Samarytanie. Nauka etyczna jest tu zarazem partykularna, jak i uniwersalistyczna. Żądała ona najpełniejszego wypełniania mojżeszowego prawa, a jednocześnie głosiła swą wyższość nad nim. Nie było zbyt wiele rzeczy w systemie chrześcijańskim, które byłyby niezgodnymi z myślą żydowską. Hebrajskie pisma odnosiły się z podobnym współczuciem dla biednych. Chociaż ciasny tradycjonalizm, przypisywany faryzeuszom, jest potępiany, może on stać w kontraście z liberalnymi poglądami takich rabbi, jak Hillel. "Prawo serca " nie było z całą pewnością wynalazkiem chrystystów. Wczesny jezuizm rozkwitał, jako środek żydowskiego prozelityzmu, ale po to, aby się mógł rozszerzyć, musiał on dokonać pojednania z tymi cechami, które nie-Żydzi mieli mu za złe. Istniały tam sprzeczki odnośnie rytualnych wymogów żywieniowych, a największe ze sporów dotyczyły obrządku obrzezania. Istniał również praktyczny problem finansowych żądań hierarchii żydowskiej, który uczynił ze świątyni w Jerozolimie główną kwaterę podatkową wiernych. Wcześni jezuiści spodziewali się od nie- żydowskich nawróconych składek na rzecz centralnego funduszu w taki sam sposób, w jaki ortodoksyjni Żydzi, rozproszeni w całym imperium, opłacali trybut podróżnym "poborcom", którzy postępowali za nimi