Przyszli gromadkami ciekawi harcerskiego humo- ru, zwabieni wiadomo�ciami o przygotowywanych atrakcjach...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Nawet sta- ry dziadzio z M�chocic, kt�ry krytykowa� ich twarde �o�a i m�wi� bajk� o Sowizdrzale, siedzi w pierwszym szeregu, d�onie wspar� na g��wce rze�- bionej hiski, pyka fajk�, rusza w�sami. Dru�yna ma ju� swoich zwolenni- k�w. Ma te� antagonist�w krytykuj�cych ostro, ale przygl�daj�cych si� z zainteresowaniem. Czy jest w�r�d nich Le�ne Oko? - my�li Andrzej Wr�bel. - Dziwne, tajemnicze zjawisko kr��ce dniem i noc� wok� obozu, jak duch Puszczy Jod�owej... W tej samej chwili g�szcz d�b�w po drugiej stronie w�wozu przeci�y blaski �wiat�a. Zapowied� sygnalizacji. Wi�c jest. Przyszed�. Ale czy si� poka�e? Czy pozwoli si� rozpozna� pomi�dzy lud�mi? Jak odgadn��, kt�ry to z nich sygnalizuje? Czuwaj! Kochane ch�opaki, jak si� macie! Zapomnieli�cie wystawi� wart� przeciwpo�arow�. Andrzej Wr�bel sygnalizuje szybko, nie tak szybko jednak, jak Le�ne Oko: - Zapraszamy na ognisko! - Ju� id�. - Poznamy si� chyba? - Mo�e... - Bardzo tego pragniemy. �wiat�a usta�y. Andrzej Wr�bel obserwuje w�w�z, ale nikt nie nadcho- dzi. Bochenek m�wi g�o�nym szeptem. - Jaka� Goplana kusi naszego dru�ynowego. Mog� si� za�o�y�. Wybucha �miech. I znowu g�os Bochenka: - Zobaczycie. Oko mu zbieleje, kiedy si� wyja�ni, �e Le�ne Oko to dziewczyna. W tej chwili na teren obozu wesz�y trzy wspania�e druhny z obozu �e�- skiego. Jedna zaj�a si� przeczesywaniem grzywki, druga spina�a klamr� w�ze� w�os�w, trzecia poprawia�a "ko�ski ogon". Bochenek parskn�� ci- cho i dyskretnie: - Widzicie! Udaj�, �e �adna z nich. Andrzej Wr�bel odwr�ci� si�. - Nie, m�j drogi. Le�ne Oko to m�czyzna. Poznam go, cho�bym tu mia� czeka� a� do grudnia. Tymczasem zapalajmy ognisko. Trzask iskier lec�cych po wysch�ym igliwiu, pierwsze skoki p�omienia, zapach dymu - czar ognia zaczyna dzia�a�. - Wiesz - m�wi powa�nie D�browski do Longinusa - ta chwila nie mo�e si� z niczym r�wna�. - Aha! - Przez ca�y rok czekam na ob�z harcerski. Wtedy my�l� najcz�ciej o wieczornej godzinie, kiedy siadamy wok� ogniska. - Aha! - To jest mocniejsze nawet ni� ods�anianie si� kurtyny w teatrze, na chwil� przed przedstawieniem. - Aha! Longinus jednym uchem s�ucha wynurze� D�browskiego, drugim chwyta melodi� piosenki i ochryple porykuje sobie kilka sylab mi�dzy je- dnym i drugim "aha". Ch�opcy �piewali: Jak dobrze nam zdobywa� g�ry... To jest has�o. W�r�d harcerzy zaczyna si� ruch. Bia�e Foki zmykaj� poza kr�g �wiat�a i gnaj� do namiot�w. Zanim umilkn� wszystkie zwrot- ki, oni musz� by� gotowi do wyst�pu. Ksi�ycowe �wiat�o pozwala zgro- madzonym przy ognisku widzie� bia�y czworobok, niesiony za drzewami najbardziej cienist� drog�. Te zabiegi budz� og�lne zainteresowanie, za- r�wno druhowie, jak i go�cie zerkaj� w tamt� stron�, czekaj� pe�ni napi�- cia. Wreszcie pie�� milknie. Na pust� przestrze� mi�dzy ogniskiem i pu- bliczno�ci� wbiega Korek. Obj�wszy r�kami w�asny brzuch, wykrzywia usta, kiwa si� w bole�ciach i w�druje naprz�d. Od czasu do czasu j�czy bole�nie: - Ooooo! Oj, oj, oj, oj! Ooooo! Tymczasem ognisko przygasa troch�. Dru�ynowy Felek nie dok�ada ga��zi, bo Foki musz� wyst�pi� w ciemno�ciach. Zza �wierka wychodzi tyczkowaty, wysoki Bochenek. Ubrany jest w bia�y fartuch lekarski. - Co pacjentowi dolega?-pyta "lekarz". - O! Oj, oj, oj. Ooooo! Oj. Boli! - Gdzie? Prosz� okre�li� miejsce. - Tu! Tu, tu, tu. - Sk�d pacjent przybywa? - Z obozu harcerskiego na zboczu Diabelskiego Kamienia. - Co pacjent jad� ostatnio? - Co si� da�o. Niedu�o. Raczej ma�o. O! Oj, oj, oj! - Prosz� przygotowa� sal� operacyjn�. Zaraz si� przekonamy, co pacjentowi zaszkodzi�o. Ch�opcy b�yskawicznie wnosz� rodzaj ekranu z prze�cierad�a, przymo- cowanego do drewnianej ramy. Sadzaj� Korka na pie�ku za ekranem i w��czaj� za nim elektryczny reflektor wypo�yczony od obo�nego. Na ekranie wida� profil pacjenta. Doktor zbli�a si� do niego, wysoki, pochy- lony. Jego sylwetka rysuje si� tak�e doskonale. - Prosz� otworzy� usta! Prosz� powiedzie� "aaa". Prosz� pokaza� j�- zyk! �miech publiczno�ci to dow�d, �e wida� wszystko znakomicie. - Prosz� nie zamyka� ust. Prosz� zamkn�� oczy - m�wi Bochenek i posypuje g�ow� chorego talkiem z tekturowego pude�ka. - Pacjent usypia - melduje sanitariusz. - Rozpoczynam operacj�! - wo�a lekarz. Wyci�ga r�k� w stron� rozwartych szeroko ust Korka, przesuwa j� za jego g�ow�, chwyta podany z do�u przedmiot i ci�gnie do g�ry zwa�aj�c pilnie, �eby na cieniu wydoby� t� rzecz jakoby z otwartych ust pacjenta. Najpierw zjawia si� wielki kuchenny haczyk i budzi og�ln� weso�o��. Po nim idzie m�otek, obc�gi, pi�a, hebel, toporek, lekarz pracuje niezmor- dowanie, pacjent siedzi sztywno z otwartymi ustami, a publiczno�� p�ka ze �miechu. Bia�e Foki biegaj� do magazynu i przynosz� coraz bardziej nieprawdopodobne przedmioty. Chory musia�by by� s�oniem albo ci�a- r�wk�, �eby to wszystko w sobie pomie�ci�. Ale w�a�nie poczucie non- sensu wywo�uje coraz �ywsz� weso�o��. Wreszcie lekarz prostuje si�. - Prosz� mi sprowadzi� kucharza! Lekarz cofa si� dwa kroki. Staje tu� obok ekranu. Naprzeciwko niego zjawia si� puco�owata figura w ogromnym bia�ym berecie z papieru