ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Z tych dwóch kultów powstały dwie tradycje, równie starożytne, lecz o różnej treści i odmiennym duchu"16. Tak więc „równolegle do nurtu tradycji prawowiernej, tradycji wielkich patriarchów, przewija się inny nurt, również tradycyjny, nurt skażony, który wywodzi się z ofiary Kaina 14 Grand catechisme de saint Pie X, cz. III, rozdz. II, s. l 15 Nr 167 (styczeń 1991) Lecture et Tradition (DPF, BP l, Chire-en--Montreuil). 16 J. Vaquie, op. cit. s. 20. 102 i zawiera w sobie mieszaninę wszystkich pojęć, jakie może wytworzyć naturalna religijność człowieka"11. Ten drugi nurt, który Jean Vaquie nazywa „Tradycją skażoną", sprawił, że elementy Tradycji pierwotnej zostały w większym lub mniejszym stopniu przygłuszone przez wybujałą roślinność pogańską, na którą zlożyły się kult człowieka, panteizm i politeizm"is oraz, możemy śmiało dorzucić - satanizm. To z tego nurtu wyszły ezoteryczne tradycje Wschodu i Zachodu, z których czerpie soki współczesny okultyzm. Ezoteryczne tradycje Wschodu: Weda, Upanisza-dy są dziś popularyzowane na Zachodzie przez New Agę19. Ezoteryczne tradycje Zachodu to głównie Kabała, ezoteryczna tradycja żydowska, oraz Gnoza. Kabała20 Wiadomo, że trzeba rozróżnić dwie religie żydowskie: mozaizm i talmudyzm. Judaizm mozaistyczny opiera się na Starym Testamencie (lub przynajmniej na jego wersji mniej lub więcej kompletnej i czasem modyfikowanej). Judaizm talmudyczny, choć powołuje się na Stary Testament, uznaje za swe podstawowe święte księgi Talmud (kodeks moralny) oraz te księgi, w których została skodyfi-kowana Kabała (odpowiadają one temu, co można by nazwać filozofią i teologią dogmatyczną)21. Wspornik dogmatyczny judaizmu talmudycznego, Kabała, jest w istocie doktryną okultystyczną (z którą łączy się praktyka, również okultystyczna). Można ją uważać za „ezo- 17 Tamże, s. 22. 18 Tamże, s. 25. 19 Na temat Nowej Ery zob. broszurę A. de Lassus: New Agę - nowa religia? , wyd. Fulmen, Warszawa, 1993. 20 Wykorzystane źródła: ks. Barbier, op. cit., oraz dzieło Papus'a La Cabbale - Tradition secrete de 1'Occident, świeżo wznowione w wyd. Dang-les. Papus - dr Gerard Encausse (1865-1916) okultysta francuski, był odnowicielem - założycielem zakonu martynistów. 21 Por. E. Barbier, op. cit. s. 122. 103 teryczną tradycję Żydów"22, „tajemną tradycję Izraela"23. „W Kabale - mówi Papus - zawiera się wykład teoretycznych i praktycznych reguł wiedzy tajemnej"24. Rozróżnia się dwie Kabały: - Kabałę dosłowną (litterale), która trudni się interpretowaniem poszczególnych liter, składających słowa Biblii, i która jest bliska magii; - Kabałę teoretyczną - tylko nią zajmiemy się tutaj. Cechy charakterystyczne Kabały teoretycznej Kabała teoretyczna, początkowo przekazywana ustnie, została spisana w dwóch głównie księgach: Sefer yetsirah (wiek III-V) i Zohar (napisana przez Mojżesza z Leonu około r 1300). Twierdzi ona, że się opiera na tradycji mojżeszowej, ale w rzeczywistości, Jest to tradycja Mojżesza sfałszowana, spoganizowana i, można powiedzieć, zsatanizowana przez wpływy chaldejskie i perskie" 25. Zohar ma na celu zastąpić księgę Genezis i wyjaśnić powstanie świata, odrzucając ideę Boga Stworzyciela. Na miejsce Boga Kabała przedstawia nam Istotę Nieskończoną, Ensoph (Ain-Soph), to jest tego, który znaczy „Bez Końca", który nie ma już cech i nie wypełnia działania Boga takiego, jakiego ukazuje Księga Rodzaju. Zamiast stworzenia Kabała zakłada emanację. A oto różnica: przez stworzenie Bóg wydobywa świat z nicości, czyni coś z niczego (by się wyrazić w najbardziej przyziemny sposób). W emanacji Ensoph wydobywa świat z samego siebie. Nie jest On Bogiem, Stwórcą nieba i ziemi. Dogmat, który rozpoczyna katolickie Credo, rozwiewa się i znika