ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Latem 1946 r. Ho Chi Minh przyjechał do Francji, aby uzyskać pokojowe uznanie niepodległości DRW, ale strona francuska zgodziła się jedynie podpisać 14 września modus vivendi w Fontainebleau. DRW uzyskała w nim prawo wysyłania przedsta- wicielstw konsularnych do krajów sąsiednich. Postanowiono też utworzyć w Indochinach unię walutową i celną. W tym okresie wzmagały się jednak francusko-wietnamskie starcia zbrojne. W listopadzie Francuzi zbombardowali Hajfong, a następnie okupowali go. Oznaczało to rozpo- częcie otwartej wojny kolonialnego typu. W końcu listopada Stały Komitet Zgromadzenia Narodowego DRW zwrócił się do parla- mentu francuskiego z apelem o pokojowe rozstrzygnięcie konfliktu. Z podobnym apelem prezy- dent Ho Chi Minh zwrócił się do rządu francuskiego na początku grudnia. Jedyną odpowiedzią Francuzów było nasilenie działań wojennych. Otwarty atak rozpoczął się 19 grudnia 1946 r. Tegoż dnia Front Niepodległości postanowił podjąć wyzwanie kolonizatorów i rozciągnąć działania na południe, nadając im charakter wojny ludowej przeciwko kolonizatorom i ich kolaborantom. W "brudnej wojnie" Francuzi z trudem zdobywali nowe obszary. Chociaż rząd Czang Kai-szeka uznał suwerenność francuską nad Wietnamem (28 II 1946 r.), a następnie pod wpły- wem przebiegu wojny domowej w Chinach zmuszony był wycofać wojska z tego kraju, Francuzi nie mogli łatwo wejść na ich miejsce. Nie mogli też zadać decydującego ciosu siłom wietnam- skim, które zastosowały taktykę wojny partyzanckiej. Rząd DRW po 8-tygodniowej obronie opuścił Hanoi w lutym 1947 r. i przeszedł do konspiracji. Główną bazą oporu stał się górski rejon Viet Bać, który Francuzi daremnie usiłowali zdobyć jesienią 1947 r. W roku następnym korpus francuski rozproszył siły, starając się umocnić na terenach już zajętych i opanować deltę Rzeki Czerwonej. Wskutek tego wystawiał się na nagłe ataki partyzantów Viet Minh. Od wiosny 1947 r. wojna antyfrancuska zaczęła obejmować Laos i Kambodżę, gdzie przy wietnamskiej pomocy tworzono ludowe siły zbrojne i zakładano bazy oporu. Wobec braku sukcesów militarnych Paryż od września 1947 r. ponowił współpracę z Bao Dałem, z którym prowadzono rozmowy na temat "niepodległości" i utworzenia "armii narodo- wej" w Sajgonie. 8 marca 1949 r. podpisane zostały porozumienia, które przewidywały, że pań- stwo Bao Daia będzie mieć własną armię, finanse oraz ograniczoną reprezentację dyplomatycz- ną. Analogiczne porozumienia zostały zawarte przez Francję z Kambodżą i Laosem. Stany Zjednoczone, których polityka w Chinach doznawała fiaska, te porozumienia popierały, licząc na nawiązanie samodzielnych stosunków z marionetkowymi reżimami, o co nie potrzebowały Już pytać Francji. Paryż uznał suwerenność państwa wietnamskiego, Kambodży i Laosu po ratyfikacji wspo- mnianych umów przez francuskie Zgromadzenie Narodowe (2911950 r.). Ze swej strony ZSRR i ChRL uznały de iure rząd Ho Chi Minha, podczas gdy USA i Wielka Brytania uznały nie- bawem rząd w Sajgonie. Wojna francusko-wietnamska w coraz większej mierze stawała się woj- ną domową. Dzieląc Wietnam stanowiła ona jeden z przejawów "zimnej wojny" na Dalekim Wschodzie. Odmiennie przebiegała dekolonizacja Birmy. Nacjonaliści tego kraju raz już zdobyli nie- f one w "P0" 1946 r- przynosząc Kongresowi Narodowemu 209 mandatów. Lidze Muzulmań- podleglość (l sierpnia 1943 r.), której patronowali Japończycy. W obliczu ich kieski powstała f s\de) -75 mandatów i mniejszym partiom - 14 mandatów. Antyfaszystowska Liga Wolności Ludu, jednocząca dziesięć formacji politycznych. Zgodziła się - Indyjski Kongres Narodowy stał na stanowisku jednolitego państwa, podczas gdy Liga do- ona na powrót Brytyjczyków, a jeden z jej przywódców, Aung-San, został wicegubematorem J magała się utworzenia niepodległego Pakistanu. Przywódca Ligi Mohammed Jinnah wykluczył i ministrem obrony (wrzesień 1946 r.)