Kilka egzemplarzy...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

.. - A je�eli ta chwalebna ch�� uczonego b�dzie zagra�a�a �yciu wszystkich uczestnik�w ekspedycji? - A wi�c tego si� boicie? Znakomicie! Ja zostan� tutaj z niezb�dn� aparatur�, pan wyprowadzi �Wichra� na jak�kolwiek odleg�� orbit�, a potem wr�cicie i za�adujecie mnie i moj� kolekcj�. - Albo trupa uczonego. - Niewykluczony jest i taki wariant. Potwierdzi on wasz� racj�. - Ale one mog� po nieudanym eksperymencie unicestwi� przy l�dowaniu i �Wichra�, s�usznie obawiaj�c si� kontynuacji podobnych eksperyment�w. - Dobrze, b�dziemy utrzymywa� ��czno�� radiow�. Je�eli po eksperymencie nie odezw� si�, wyprowad�cie �Wichra� w drog� powrotn� bez l�dowania. - Jak ci� przekona�, Loor? - Nie przekonacie mnie. - Ale� to szale�stwo! - Pan jest szale�cem. Pan i Veil. Szale�cy i tch�rze. - Opami�taj si�, Loor! - Szale�cy, powtarzam. Stracili�cie kontrol� nad w�asnymi wra�eniami, nie widzicie r�nicy pomi�dzy otaczaj�cym was realnym �wiatem a mira�ami, kt�re sami wymy�lili�cie... - Do��! Jako kapitan zabraniam ci! To rozkaz... - Mo�e mi pan kaza� zamilkn��, ale na Ziemi pan odpowie za to. I za lekcewa�enie nauki. - Gdyby�my byli w dw�jk� z tob�, Loor - g�os kapitana robi si� ochryp�y ze wzruszenia - zezwoli�bym ci na powt�rzenie eksperymentu. Tacy ludzie jak ty i Sherry nie ogl�daj� si� na nic. Nauka na�o�y�a wam na oczy ko�skie okulary. Ale ryzykowa� jeszcze �yciem Veil nie mog� i nie b�d�. - Wym�wka, kapitanie. - Zrozum, Loor - cicho m�wi Veil - przy takim postawieniu zagadnienia, przy takiej argumentacji obu stron - mam na my�li ciebie i nas z kapitanem - ja tak�e posz�abym na ryzyko powt�rnego eksperymentu, chocia� by�oby mi bardzo straszno, nie o siebie oczywi�cie, o ciebie... Ale jest jeszcze jeden aspekt naszego sporu: oni... My nie wiemy, co znaczy dla nich oddzielenie czy nawet unicestwienie kilku wa�ek. By� mo�e, to tak�e zag�ada rozumnych istot. - Je�eli jest tak, jak m�wisz, oni powinni przerwa� pr�by kontaktu... Innymi s�owy, wa�ki dzi� wieczorem nie pojawi� si�. - Niez�a my�l - kapitan unosi g�ow�. - To mo�e rozwi�za� sp�r. Je�li mamy do czynienia z rozumnymi si�ami, a ja w to prawie nie w�tpi�, i je�li eksperyment Loora jest niebezpieczny dla nich, one nie przylec� dzisiaj. W og�le nie pojawi� si� wi�cej, p�ki �Wicher� pozostaje tutaj. Kto wie - by� mo�e, ich pojawienie si� nale�y wi�za� w�a�nie z nasz� obecno�ci�? By� mo�e wszystko, co widzimy doko�a - to tylko mira�, sta�e z�udzenie wzrokowe, wywo�ane przez nie znane nam si�y. A wa�ki - to tylko cz�� tego urojenia. Przecie� wtedy, tego wieczoru, dzie� czy dwa dni temu, powiedzia�em wam nieprawd�... Pami�tacie, pos�a�em was, by�cie w�o�yli he�my, a sam zszed�em na d�. Zszed�em dlatego, �e us�ysza�em co�... By� mo�e, by�a to melodia, o kt�rej opowiada�a Veil. Nie wiem. One wtedy nie pbgr��y�y si� w wodzie. Po prostu rozp�yn�y si� w powietrzu wraz z cichn�c� melodi�. Zawo�a�em was, �eby opowiedzie� o tym, tam, na miejscu, gdzie to wszystko si� zdarzy�o, i nie odwa�y�em si�... Ja te� pomy�la�em wtedy o halucynacji... Chcia�em sprawdzi�... - Doprawdy �le, �e nie opowiedzia� pan o tym od razu - szepn�a Veil. - Doprawdy... Wi�c Loor, je�li jeszcze nalegasz, mo�esz powt�rzy� sw�j eksperyment. Ale spiesz si�, s�o�ce ju� nisko. Loor uwa�nie spojrza� na kapitana: - S�dzi pan, �e ich nie b�dzie? - My�l�, �e nie. - Je�li tak, stracili�my jedyn� okazj�... - Ale prawdopodobnie zyskali�my co� innego. - Co mianowicie? - Przysz�o�� poka�e. Wa�ki nie pojawi�y si�. I niezwyk�a muzyka nie zabrzmia�a ju� wi�cej w nocnej ciszy. Pr�no Veil i jej towarzysze wyt�ali s�uch... Rano okaza�o si�, �e zwi�d�y kwiaty i trawy, rzeki sta�y si� p�ytkie, i tylko zimny, porywisty wiatr goni� chmury k�uj�cego piasku. Kapitan poczeka� jeszcze kilka dni. Z ka�dym dniem okolica przybiera�a coraz bardziej dziki wygl�d, i gdy �Wicher�, wzbijaj�c tumany piasku i py�u, wzni�s� si� nad r�wninami, w dole, jak wzrokiem si�gn��, rozpo�ciera�a si� martwa pustynia. - To wszystko bardzo przypomina zmiany p�r roku - powiedzia� Loor obserwuj�c przez wizjer nikn�c� planet�. - To wszystko bardzo przypomina kl�sk� - wymrucza� kapitan - zdaje si�, �e stracili wszystkie zainteresowania nami wcze�niej, ni� my zd��yli�my cokolwiek zrozumie�. Veil nic nie m�wi�a; my�la�a o dalekiej Ziemi - male�kiej cz�steczce bezgranicznego �wiata, i o ludzkim rozumie - male�kiej iskierce jakiego� gigantycznego, zagadkowego ogniska... Przet�umaczy� Jerzy Kaczmarek PAWE� WE�INOW B��kitne motyle i. �ni�o mu si� zielone niebo, po kt�rym wolno w�drowa�y pierzaste ob�oki nad nie ko�cz�c� si� r�wnin�. �ni�y mu si� urwiste ska�y, a po�r�d nich b�yszcz�ce, jak b��kitne oko, jezioro g�rskie. �ni�y mu si� czerwone dachy, widoczne spod ciemnozielonych ga��zi sosen, i wyra�nie czu� s�odkawy zapach �ywicy. - Pora wstawa�, Alek! - Tak, mamo - powiedzia� cicho. Jaka� nie�mia�a tkliwo��, delikatna jak dotyk r�ki, ukoi�a jego serce. Teraz unosi� si� jak ob�ok nad stepem, widzia� pstre grzbiety antylop i zdawa�o mu si�, �e p�yn� przez g�st� traw�. Raptownie otworzy� oczy - pochyla�a si� nad nim �elazna twarz Diraka. - Jeste�my u celu? - spyta�. - Tak, Alek - powiedzia� robot. - Pora wstawa�. Cz�owiek ledwie zauwa�alnie westchn��. Rozejrza� si� i nagle powr�ci�a mu �wiadomo��. Wiedzia� ju�, �e znajduje si� w komorze dla rekonwalescent�w, �e leci �Neptunem� i �e Ziemia, o kt�rej �ni�, jest odleg�a od nich szesna�cie lat �wietlnych. Ale w ka�dym z owych dni, kt�re up�yn�y, w ka�dym momencie w�dr�wki tym zagubionym w chaosie py�kiem Alek czu� Ziemi� w sobie, czu� j� w ka�dej ze swoich kom�rek. - Wspomina�e� matk�, Alek. Nie wiedzia�em, �e mia�e� matk� - powiedzia� robot. Serce mu si� �cisn�o. Ten dziwaczny tw�r Bagrationowa, o twarzy �My�liciela� Rodina, m�wi� najbardziej okrutnym ze wszystkich j�zyk�w - bezb��dnym, konkretnym j�zykiem maszyny. Tak, kiedy� mia� matk�. Dawno, dawno temu! Szesna�cie lat, kt�re statek kosmiczny nieub�aganie rozci�ga� w czasie, ju� od dawna po�o�y�y kres �yciu najdro�szych mu ludzi, tych, kt�rzy zostali na Ziemi. - Tak, mia�em - powiedzia� cicho. - A dlaczego nie przysz�a na kosmodrom, kiedy opuszcza�e� Ziemi�? - To by�o dla niej za trudne, Dirak. Za trudne dla jej zwyk�ego matczynego serca. - Tak, rozumiem - powiedzia� robot. Ale nie rozumia�, Dirak nigdy nie b�dzie w stanie tego zrozumie�. - A jednak wiele os�b was odprowadza�o - zn�w odezwa� si� Dirak