They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

przez stawy krzy¿owo-biodrowe z ty³u i spojenie ³onowe od przodu. 3.2.1. Typy miednicy Spe³nienie zadania miednicy w czynno¶ci ruchowej krêgos³upa, zw³aszcza odcinka lêd¼wiowego, zale¿y w niema³ej mierze od typu miednicy. Opis pewnych typów miednicy zawdziêczamy Erdmannowi. Opieraj±c siê na zmienno¶ci przej¶cia lêd¼wiowo- 59 HL+B HL+B P Ryæ. 11. a — miednica prawid³owa, b — miednica wysoko zasymilowana, c — miednica przeci±¿ona wg Gut-manna; B — pion podstawy, HL — pion g³owowy, P — promontorium. krzy¿owego, okolicy nie ustabilizowanej filogene-tycznie u cz³owieka, mo¿na okre¶liæ ró¿ne typy miednicy. Anomalie s± w tym odcinku krêgos³upa szczególnie czêste, do tego stopnia, ¿e nie wiadomo nieraz, co jest jeszcze norm±, a co zmian±. Je¶li u¶wiadomiæ sobie charakter przej¶ciowy krêgu lêd¼wiowego ~L5, S1 pomiêdzy odcinkiem lêd¼wiowym a ko¶ci± krzy¿ow±, to zrozumia³e bêd± trudno¶ci w okre¶leniu jego cech charakterystycznych. W tym miejscu krêgos³upa bêdziemy mogli przyjmowaæ raz odmianê „górn±" innym razem „doln±", przy czym wed³ug Erdmanna i Gutmanna rozró¿niamy trzy typy miednicy. 1. Miednica prawid³owa, typ po¶redni lub równie¿ typ ze sk³onno¶ci± do zablokowañ czynno¶ciowych (ryæ. 11a). 2. Miednica asymilacyjna z d³ug± ko¶ci± krzy¿ow± z wysokim promontorium, okre¶lana te¿ miednic± 60 „rozlu¼nion±" (ryæ. 11b), poniewa¿ wi±¿e siê z nadmiern± ruchomo¶ci±. 3. Miednica przeci±¿ona — tJberlastungsbecken — (ryæ. 11c) z g³êboko po³o¿onym promontorium i z krótk±, prawie poziomo u³o¿on± ko¶ci± krzy¿ow±. W pierwszym typie kr±¿ek miêdzykrêgowy L4 — Ls znajduje siê na wysoko¶ci grzebieni miednicy, nachylenie ko¶ci krzy¿owej w stosunku do p³aszczyzny poziomej oraz nachylenia powierzchni górnej ko¶ci krzy¿owej (Si) w stosunku do p³aszczyzny poziomej tworz± k±t 45° (35°—50°). Trzon ' krêgu L5 ma kszta³t lekko trapezowaty w przekroju strza³kowym (tylna czê¶æ ni¿sza). Kr±¿ek krêgu L5—S1 jest ni¿szy ni¿ kr±¿ek L4—L5. Kolce biodrowe tylne górne rzutuj± siê w bocznej projekcji do¶æ daleko ku ty³owi od tylnej krawêdzi ko¶ci krzy¿owej. Taki uk³ad oznacza z punktu widzenia statyki, ¿e krêg L5 jest dobrze przymocowany do grzebieni ko¶ci miednicy za pomoc± wiêzade³ lêd¼-wiowo-biodrowych. Ruchomo¶æ wiêc po³±czenia lêd¼wiowo-krzy¿owego jest mniejsza ani¿eli segmentu L4—L5 równie¿ ze wzglêdu na to, ¿e ni¿szy od L1—L5 jest kr±¿ek miêdzykrêgowy L5—S1. Klinicznie napotykamy raczej sk³onno¶æ do zabloko-wañ czynno¶ciowych. Je¿eli zdarzaj± siê wypukliny j±dra mia¿d¿ystego, to przewa¿nie w segmencie L4—L5, (Klasmeier, 1961). Pozosta³e typy miednicy stanowi± krañcowo odmienne ukszta³towania od powy¿szego typu prawid³owego. W drugim typie miednicy, wysoko asymilowa-nej (ryæ. 9 w dodatku) Kr±¿ek L4—L5 znajduje siê powy¿ej linii ³±cz±cej grzebienie ko¶ci biodrowych. Szpary stawów krzy¿owo-biodrowych wydaj± siê szerokie, poniewa¿ z regu³y brak jest zbie¿no¶ci tych szpar ku ty³owi, wskutek czego pokrywaj± siê przednie i tylne czê¶ci pier¶cienia miednicy, prawie pionowo, a wiêc nachylenie tylnej powierzchni ko¶ci krzy¿owej w stosunku do p³aszczyzny poziomej waha siê pomiêdzy k±tem 50° a 70°, za¶ nachylenie górnej powierzchni krzy¿owej (S1) posiada k±t nachylenia 15°—30°. Trzon ostatniego krêgu lêd¼wiowego ma kszta³t prostok±tny, typowy równie¿ i dla pozosta³ych krêgów lêd¼wiowych. Wyrostki poprzeczne s± ma³e i skierowane lekko ku górze; kr±¿ek lêd¼wiowo-krzy¿o-wy bywa szeroki, mo¿e byæ nawet szerszy ni¿ kr±¿ek L1—L5. Fiksacja krêgu Ls za pomoc± krótkich, s³abo rozwiniêtych wiêzade³ lêd¼wiowo-biodrowych przebiegaj±cych poziomo, a nawet sko¶nie ku górze, bywa tutaj niewystarczaj±ca. Szeroki kr±¿ek L5—S1 sprzyja tak¿e nadmiernej ruchomo¶ci przej¶cia lêd¼wiowo-krzy¿owego. Promontorium znajduje siê bardziej do ty³u od osi poprzecznej stawów biodrowych. Ma³emu nachyleniu miednicy towarzyszy s³abo wyra¿ona lor-doza lêd¼wiowa. Równie¿ wiêksza jest labilno¶æ w stawie krzy¿owo-biodrowym, co jest zwi±zane z ukszta³towaniem siê szpary tego stawu w linii strza³kowej Z uwagi na strome ustawienie ko¶ci krzy¿owej kolce biodrowe tylne, górne wystaj± tylko w nieznacznym stopniu poza tylny zarys ko¶ci krzy¿owej w bocznej projekcji (s³abe nakrycie ko¶ci krzy¿owej przez ko¶ci biodrowe). W miednicy wysoko asymilowanej jej budowa anatomiczna powoduje nadmiern± ruchomo¶æ w segmencie lêd¼wiowo-krzy¿owym i w pewnym stopniu te¿ w stawach krzy¿owo-biodrowych. Zdolno¶ci buforowe ostatniego krêgu lêd¼wiowego przy ruchach s± ograniczone jego s³abszym umocowaniem do miednicy. Dlatego jest zbyt nag³y przeskok w tym segmencie po³±czenia pomiêdzy do¶æ dobrze ruchomym krêgos³upem w odcinku lêd¼wiowym a wzglêdnie sztywn± miednic±. Nastêpstwem tego jest przedwczesna (izolowana) degeneracja kr±¿ka miêdzykrêgowego tego ostatniego segmentu (Erdmann, Gutmann). Gdy wiêc dojdzie do wypukliny j±dra, to przede wszystkim w wymienionym ostatnim segmencie L5—S1 (Klasmeier). W opisanym typie miednicy nale¿y spodziewaæ siê wysokiego ostatniego kr±¿ka miêdzykrêgowego i sp³aszczonej lordozy lêd¼wiowej, lecz w³a¶nie w tym typie miednicy wysoko asymilowanej, czêsto u kobiet hipermobilnych, zdarza siê wiotkie ustawienie (patrz rozdz. 7), przy którym mog± byæ wiêksze — zarówno lordoza lêd¼wiowa, jak i nachylenie miednicy. Drugim skrajnym typem odmiany budowy miednicy i jej po³±czenia z krêgos³upem w odcinku lêd¼wiowym jest miednica tzw. pozioma lub przeci±¿eniowa. Wed³ug Gutmanna wystêpuj± wtedy czêsto koksartrozy, dlatego pocz±tkowo nazwa³ on ten typ miednicy „Koxarthrosebecken". W tym typie miednicy przeci±¿eniowej promontorium jest nisko ustawione w miednicy. Kr±¿ek L1—L5 jest znacznie ni¿ej linii ³±cz±cej grzebienie ko¶ci biodrowych. Ko¶æ krzy¿owa przyjmuje prawie poziome po³o¿enie, odchylaj±c siê o k±t 15°—30° od poziomu. Górna powierzchnia ko¶ci krzy¿owej (Si) tworzy w stosunku do p³aszczyzny poziomej k±t 50°—70°, trzon krêgu Ls ma kszta³t wyra¼nie podobny do klina, kr±¿ek L5—S1 jest niski; (w grzbietowej czê¶ci ni¿szy). Promontorium rzutuje siê przed o¶ poprzeczn±, ³±cz±c± stawy biodrowe, a tak¿e pion g³owowy jest przed promontorium. Taka sytuacja statyczna wywo³uje przeci±¿enie stawów biodrowych i lêd¼wiowo-krzy¿owych. Wyrostki poprzeczne ostatniego krêgu lêd¼wiowego s± mocno rozwiniête, a wi±zad³a lêd¼wiowo-biodrowe s± silne i przebiegaj± od grzebieni biodrowych w dó³ do pi±tego krêgu lêd¼wiowego. Tylna czê¶æ grzebienia ko¶ci biodrowej i kolec 61 biodrowy tylny górny znajduj± siê znacznie do ty³u ko¶ci krzy¿owej. Dlatego d¼wignia grzbietowej grupy miê¶niowej staje siê do¶æ d³uga, za¶ brzusznej grupy miê¶ni — krótka