By�o, bo ju� nie jest dzieckiem...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

To mia�em na my�li. Tylko to. Cirilla, Lwi�tko z Cintry... Sp�dza�a na Skellige lata i zimy. Nieraz narozrabia�a, �e hoho! Diabl�tko to by�o, nie Lwi�tko... Psiakrew, ju� drugi raz powiedzia�em �by�o"... Yennefer, r�ne plotki docieraj� tu z l�du... Jedni m�wi�, �e Ciri jest w Nilfgaardzie... - Nie ma jej w Nilfgaardzie. - Drudzy m�wi�, �e dziewczyna nie �yje. Yennefer milcza�a, gryz�c wargi. - Ale tej drugiej plotce - powiedzia� twardo jarl - zaprzecz� ja. Ciri �yje. Jestem tego pewien. Nie by�o �adnych znak�w... Ona �yje! Yennefer unios�a brwi. Ale pytania nie zada�a. Milczeli d�ugo, ws�uchani w ryk fal grzmoc�cych w ska�y Ard Skellig. - Yennefer - powiedzia� po chwili milczenia Crach. Dotar�y z kontynentu inne jeszcze wie�ci. Wiadomo mi, �e tw�j wied�min, kt�ry po drace na Thanedd ukrywa� si� w Brokilonie, wyruszy� stamt�d z zamiarem dotarcia do Nilfgaardu i wyzwolenia Ciri. - Powtarzam, Ciri nie ma w Nilfgaardzie. Co zamierza m�j, jak to zechcia�e� okre�li�, wied�min, nie wiem. Ale on... Crach, nie jest tajemnic�, �e ja go... darz� sympati�. Ale wiem, �e on Ciri nie uratuje, nie osi�gnie niczego. Ja go znam. On zap�acze si�, zagubi, zacznie filozofowa� i u�ala� si� nad sob�. Potem wy�aduje gniew, r�bi�c mieczem co i kogo popad�o. Potem, w ramach ekspiacji, dokona jakiego� szlachetnego, acz bezsensownego wyczynu. W ko�cu za� pewnie zostanie zabity, g�upio, bezsensownie, zapewne ciosem w plecy... - M�wi� - wtr�ci� pr�dko Crach, przestraszony z�owrogo zmieniaj�cym si�, dziwnie dygocz�cym g�osem czarodziejki. - M�wi�, �e Ciri jest mu przeznaczona. Sam widzia�em, wtedy, w Cintrze, podczas zar�czyn Pavetty... - Przeznaczenie - przerwa�a ostro Yennefer - mo�e by� bardzo r�nie interpretowane. Bardzo r�nie. Szkoda zreszt� czasu na dywagacje. Powtarzam, nie wiem, co Geralt zamierza i czy cokolwiek zamierza. Mam zamiar wzi�� si� do dzie�a sama. Moimi metodami. I aktywnie, Crach, aktywnie. Ja nie zwyk�am siedzie� i p�aka�, chwyciwszy si� obur�cz za g�ow�. Ja dzia�am! Jarl uni�s� brwi, ale nic nie powiedzia�. - B�d� dzia�a� - powt�rzy�a czarodziejka. - Ju� obmy�li�am plan. A ty, Crach, dopomo�esz mi w tym, zgodnie z przysi�g�, kt�r� z�o�y�e�. - Jestem got�w - o�wiadczy� twardo. - Na wszystko. Drakkary stoj� w porcie. Rozkazuj, Yennefer. Nie wytrzyma�a, by nie parskn�� miechem. - Zawsze taki sam. Nie, Crach, �adnych dowod�w m�stwa i m�sko�ci. Nie trzeba b�dzie p�yn�� do Nilfgaardu i wali� toporem we wrzeci�dze Miasta o Z�otych Wie�ach. Potrzebna mi pomoc mniej spektakularna. Ale bardziej konkretna... Jak tam u ciebie ze stanem skarbca? - S�ucham? - Jarlu Crachu an Craite. Pomoc, kt�rej potrzebuj�, jest przeliczalna na walut�. Zacz�o si� nazajutrz, od �witu. W oddanych do dyspozycji Yennefer komnatach zapanowa� szale�czy rozgardiasz, nad kt�rym z najwy�szym trudem panowa� przydzielony czarodziejce seneszal Guthlaf. Yennefer siedzia�a za sto�em, prawie nie unosz�c g�owy znad papier�w. Liczy�a, sumowa�a kolumny, sporz�dza�a rachunki, z kt�rymi natychmiast p�dzono do skarbca i wyspiarskiej filii banku Cianfanellich. Rysowa�a i kre�li�a, a rysunki i wykresy natychmiast trafia�y do r�k rzemie�lnik�w - alchemik�w, z�otnik�w, szklarzy, jubiler�w. Jaki� czas wszystko sz�o sprawnie, potem zacz�y si� k�opoty. - Przykro mi, mo�cia czarodziejko - wycedzi� seneszal Guthlaf. - Ale je�li nie ma, to nie ma. Dali�my wam wszystko, co mieli�my. Cud�w i czar�w robi� nie umiemy! A pozwol� sobie zauwa�y�, �e to, co le�y przed wami, to s� diamenty o ��cznej warto�ci... - Co mi po ich ��cznej warto�ci? - parskn�a. - Ja potrzebuj� jednego, ale odpowiednio du�ego. Jak du�ego, mistrzu? Szlifierz kamieni jeszcze raz popatrzy� na rysunek. - �eby wykona� taki szlif i takie fasetki? Minimum trzydzie�ci karat�w. - Takiego kamienia - stwierdzi� kategorycznie Guthlaf - nie ma na ca�ym Skellige. - Nieprawda - zaprzeczy� jubiler. - Jest. - Jak ty sobie to wyobra�asz, Yennefer? - zmarszczy� brwi Grach an Craite. - Mam wys�a� zbrojnych, by wzi�li szturmem i ograbili t� �wi�tyni�? Mam zagrozi� kap�ankom moim gniewem, je�li nie wydadz� brylantu? To nie wchodzi w gr�. Nie jestem specjalnie religijny, ale �wi�tynia to �wi�tynia, a kap�anki to kap�anki. Mog� je tylko grzecznie poprosi�. Da� do zrozumienia, jak bardzo mi zale�y i jak wielka b�dzie moja wdzi�czno��. Ale to zawsze b�dzie tylko pro�ba. Uni�ona suplika. - Kt�r� mo�na potraktowa� odmownie? - Tak jest. Ale spr�bowa� nie zawadzi. Czym ryzykujemy? P�y�my we dwoje na Hindarsfjall, przedstawmy t� suplik�. Ja dam kap�ankom do zrozumienia, co nale�y. A potem ju� wszystko w twoich r�kach. Negocjuj. Przedstaw argumenty. Pr�buj przekupstwa. Dra�nij ambicje. Odwo�aj si� do wy�szych racji. Rozpaczaj, p�acz, spazmuj, bierz na lito��... Do wszystkich morskich diab��w, mam ci� uczy�, Yennefer? - To wszystko na nic, Crach. Czarodziejka nigdy nie dogada si� z kap�ankami. Zbyt ostre s� pewne podzia�y... �wiatopogl�dowe. A w kwestii, by pozwoli� czarodziejce u�y� ��wi�tego" reliktu czy artefaktu... Nie, zapomnie� trzeba o tym. Nie ma szans... - Do czego ci w�a�ciwie ten brylant? - Do budowy �okna". To znaczy, telekomunikacyjnego megaskopu. Musz� porozumie� si� z kilkoma osobami