� Natomiast �wiadomo�� gminy ma t� tre�� [ihri] za swoj� substancj�, a z drugiej strony [ebenso als] tre�� ta [er] jest jej pewno�ci� w�asnego ducha...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Duch, wyobra�ony najpierw jako substancja w elemencie czystego my�lenia, jest tym samym bezpo�rednio prost�, r�wn� sobie samej, wieczn� istot�, kt�ra jednak nie ma tego abstrakcyjnego znaczenia istoty, lecz ma znaczenie ducha absolutnego. Wszelako duchem nie jest bycie znaczeniem, tym, co wewn�trzne, lecz to bycie tym, co rzeczywiste. Dlatego [m�wienie], �e prosta wieczna istota jest duchem, by�oby tylko pustym s�owem, gdyby pozostawa�o si� [tu] przy wyobra�eniu prostej wiecznej istoty i przy tym wyrazie. Ale prosta istota, b�d�c abstrakcj�, jest faktycznie tym, co negatywne w sobie samym, a mianowicie negatywnosci� my�lenia, czyli tak� negatywnosci� [sie], jaka w istocie istnieje sama w sobie; znaczy to, �e istota [es] jest absolutn� r�nic� wobec siebie [von sich], czyli swym czystym stawaniem si� tym, co inne. Jako istota istnieje tylko sama w sobie, czyli dla nas; skoro jednak ta czysto�� jest w�a�nie abstrakcj�, czyli negatywnosci�, wi�c istnieje ona dla siebie samej, czyli jest ja�ni�, poj�ciem � Istota jest wi�c czym� przedmiotowym i kiedy wyobra�enie ujmuje i wypowiada wyra�on� w�a�nie konieczno�� poj�cia jako pewien bieg wydarze� [ein Gesche-hen], to zostaje powiedziane, �e wieczna istota stwarza sobie pewne �inne". Ale w tym innobycie jest tak samo czym�, co bezpo�rednio powr�ci�o do siebie; r�nica jest bowiem r�nic� sam� w sobie, co znaczy, �e jest ona bezpo�rednio odr�niona tylko od samej siebie, �e jest zatem jedno�ci�, kt�ra powr�ci�a do siebie. Odr�niaj� si� [tu] wi�c trzy momenty, [moment] istoty, [moment] bytu dla siebie, kt�ry jest innobytem istoty i dla kt�rego istota istnieje, oraz [moment] bytu dla siebie, czyli wiedzy o sobie samym w tym, co 484 Religia jawna inne. Istota ogl�da tylko siebie sam� w swoim bycie dla siebie; jest w tym wyzbyciu si� siebie [Entduflerung] tylko u siebie, byt dla siebie, kt�ry od��cza si� od istoty, jest wiedz� o istocie samego siebie [das Wissen des Wesens seiner selbst]; jest s�owem, kt�re wypowiedziane pozostawia wypowiadaj�cego jako wyzbytego siebie [entdufiert] i opr�nionego, ale tak samo bezpo�rednio jest s�yszane i tylko to s�yszenie samego siebie jest istnieniem s�owa. W rezultacie r�nice, kt�re s� ustanowione, rozp�ywaj� si� r�wnie bezpo�rednio, jak s� ustanawiane, i s� ustanawiane r�wnie bezpo�rednio, jak si� rozp�ywaj�, a to, co prawdziwe i rzeczywis�te, jest w�a�nie tym kr��cym w sobie ruchem. Ten ruch w sobie samym wyra�a istot� absolutn� jako ducha; absolutna istota, kt�ra nie jest ujmowana jako duch, jest tylko abstrakcyj�n� pustk�, tak jak duch, kt�ry nie jest uj�ty jako ten ruch, jest tylko pustym s�owem. Kiedy jego momenty ujmowane s� w swej czysto�ci, s� one niespokojnymi poj�ciami, kt�rych bytem jest tylko to, �e w sobie samych s� swym przeciwie�stwem, a sw�j stan spoczynku maj� w ca�o��ci. Ale w�a�ciwe gminie obracanie si� w kr�gu wyobra�e� [das Vorstel-len der Gemeinde] nie jest tym poj�ciowym my�leniem [dies begreifende Denken], lecz ma tre�� bez jej konieczno�ci i zamiast formy poj�cia wnosi do kr�lestwa czystej �wiadomo�ci naturalne stosunki ojca i syna. Poniewa� w ten spos�b nawet my�lenie gminy odbywa si� w wyob�ra�eniach [es so im Denken selbst sich vorstellend verhdlt], wi�c istota jest wprawdzie dla tego my�lenia [ihm] jawna, ale jej momenty, z racji tego syntetycznego [charakteru] wyobra�enia, z jednej strony oddzielaj� si� dla niego jako takie od siebie, tak �e nie odnosz� si� do siebie nawzajem dzi�ki w�asnemu poj�ciu; a z drugiej strony wycofuje si� ono z tego swojego czystego przedmiotu, odnosi si� do niego tylko w spos�b zewn�trzny; jest on jej objawiony przez kogo� obcego i w tej my�li 0 duchu [des Geistes] nie poznaje ono samego siebie, nie poznaje natury czystej samowiedzy