Riwal spisywa� je pilnie...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Nikt nie potrafi� czyta� pisma Dawnych, Riwal jednak �ywi� nadziej�, �e kiedy� jemu to si� uda. Musieli�my si� zatrzymywa�, gdy spisywa� runy, i po�udnie powita�o nas w w�skiej dolinie, gdzie stan�li�my pod podbr�dkiem ogromnej twarzy, wyrze�bionej w �cianie urwiska. Przygl�da�em si� jej ju� z dala, gdy podje�d�ali�my i znajdowa�em w niej co� nieuchwytnie znajomego, cho� nie m�g�bym rzec co. To dziwne: chocia� otacza�y nas zewsz�d dzie�a r�k tych, kt�rzy odeszli, opu�ci�o mnie tu uczucie, �e jestem �ledzony, jakby to, co kiedy� tu �y�o - znik�o, nie pozostawiaj�c stra�y. Tote� wst�pi� we mnie duch, bowiem od czasu burzy czu�em si� przygn�biony, - Czemu mog�y s�u�y� te wszystkie rze�by? - dziwi�em si�. - Im dalej si� posuwamy, tym ich wi�cej na skalnych �cianach. Riwal prze�kn�� k�s suchara, zanim odpowiedzia�: - Mo�e doje�d�amy do jakiego� wa�nego miejsca, o�tarza lub miasta. Od lat zbieram i badam opowie�ci kupc�w, ale nie znam nikogo, kto by zapu�ci� si� w te strony. Dostrzeg�em, �e by� podniecony i wiedzia�em, �e spodziewa si� odkrycia, wi�kszego ni� te, kt�rych w ci�gu lat dokona�, w�druj�c po Od�ogach. Nied�ugo bawili�my nad posi�kiem, poniewa� jego entuzjazm i mnie si� udzieli�. Wnet ruszyli�my dalej spod wielkiej brody. Droga nadal wi�a si� mi�dzy wzg�rzami, a kszta�ty rze�b coraz wi�cej zawiera�y szczeg��w. Nie widzieli�my ju� wi�cej g��w lub twarzy. Teraz to runy bieg�y pod�ug zawi�ych wzor�w linii i k�. Przy jednym z nich Riwal �ci�gn�� lejce: - Wielka Gwiazda! - By� wyra�nie przej�ty: Przygl�daj�c si� bli�ej drobiazgowemu wzorowi, wreszcie dostrzeg�em jego podstawowy zarys: kszta�t pi�cioramiennej gwiazdy, zdobionej takim -bogactwem linii, zakr�tas�w i innych udziwnie�, �e odczytanie tego wymaga�o dok�adnego przyjrzenia si�. Wielka Gwiazda? - powt�rzy�em pytaj�c. Riwal zsiad� z konia i podszed� do kamiennej �ciany, na kt�rej widnia� �w g��boko r�ni�ty wz�r. Przesun�� palcami wzd�u� jego linii tak wysoko, jak tylko m�g� si�gn��, jakby chcia� si� przekona�; dotkn�wszy, �e to, co widz� jego oczy, rzeczywi�cie istnieje. - To spos�b - tyle nam wiadomo - na wezwanie jednej z najwy�szych Mocy - odpar�. - Chocia� dla nas jest stracone ws�ystko pr�cz znaku. Nigdy dot�d nie widzia�em jej w tak bogatej oprawie. Musz� to przerysowa�! Natychmiast wyj�� r�g z inkaustem, ciasno zakr�cony na czas podr�y, pi�ro i kawa�ek pergaminu i zacz�� kopiowa� wz�r. Tak zatraci� si� w swojej pracy, �e zacz��em si� niepokoi�: Wreszcie uczu�em, �e ju� nie usiedz� d�u�ej patrz�c jak z wolna kre�li. Pilnie przygl�da� si� ka�dej cz�ci wzoru, zanim przeni�s� j� na pergamin. - Pojad� naprz�d - powiedzia�em. Mrukn�� co� w odpowiedzi, zaj�ty prac�. Odjecha�em, a wkr�tce Droga po raz ostatni zakr�ci�a i urwa�a si�. Na g�adkiej kamiennej �cianie wznosz�cej si� przede mn� nie by�o �ladu �adnej bramy ani wr�t, a jednak bruk ko�czy� si� r�wno ze �cian� urwiska. Patrzy�em nie wierz�c w�asnym oczom na ten nag�y i zdawa�oby si� - bezsensowny, kres naszej wyprawy. Droga, kt�ra zacz�a si� w martwym punkcie i ko�czy�a tak samo? Dlaczego i po co j� zbudowano? Zsiad�em z konia i podszed�em bli�ej. Przesun��em koniuszkami palc�w po �cianie. Wyczu�em najprawdziwszy, lity kamie�, do niego dobiega�a Droga i - to wszystko. Schyliwszy si� zbada�em jedn� stron� bruku, potem drug�, wreszcie zszed�em z niego, by poszuka� jakiego� wyja�nienia. Znalaz�em dwie kolumny, po jednej z ka�dej strony Drogi, jakby sta�y po bokach bramy. Lecz �adnej bramy nie by�o! w Podszed�em, by dotkn�� d�oni� kolumny na lewo i nagle spostrzeg�em, �e co� le�y u jej st�p. Natychmiast ukl�k�em i najpierw palcami, potem czubkiem no�a stara�em si� wyhzska� znalezisko �e szczeliny, w kt�rej tkwi�o przysypane piaskiem. B�yszcz�ca rzecz, kt�r� trzyma�em w d�oni, by�a w istocie dziwna: kula - niewielka kryszta�owa kula, z materia�u, kt�ry - zdawa�oby si� - dawno powinien skrusze� mi�dzy ostrymi ska�ami. Lecz na g�adkiej powierzchni nie by�o nawet zadrapania. We wn�trzu kuli widnia� male�ki wizerunek, tak wspaniale wykonany, �e �wiadczy� o niezwyk�ym kunszcie� mistrza sztuki szlifierskiej, kt�rego r�k by� zapewne dzie�em - wizerunek gryfa, stworzenia, kt�re przypisane by�o mej krwi. Gryf unosi� jedn� nog� zako�czon� orlimi szponami, a dzi�b mia� otwarty, jak gdyby . zamierza� wypowiedzie� jakie� wa�ne i m�dre s�owo, kt�rego winienem wys�ucha�. Tu� nad jego �bem by�o w kuli umocowane ��ote uszko, jakby niegdy� noszono j� na �a�cuchu. Gdy tak sta�em trzymaj�c kul� w d�oni, pocz�a l�ni� �wiat�em mocniejszym ni� to, dzi�ki kt�remu j� spostrzeg�em. I kln� si�, �e sam kryszta� sta� si� ciep�y, przyjemnie ciep�y. Podnios�em j� do oczu, aby m�c bli�ej przyjrze� si� gryfowi: Widzia�em, �e mia� czerwone plamki w miejscu oczu i �e plamki te b�yszcza�y jak �ywe, nawet gdy zas�oni�em �wiat�o, by nie mog�o si� w nich odbija�. Od dawna dobrze zna�em wszystkie okruchy i od�amki z p�ek Riwala, lecz jemu nigdy przedtem nie uda�o si� znale�� niczego w ca�o�ci - a tu tylko naderwane uszko, da si� �atwo naprawi�! Mo�e powinienem ofiarowa� znalezisko Riwalowi? Lecz gdy poczu�em ciep�o kuli przy moim ciele, gdy zobaczy�em wewn�trz niej gryfa m�drego i jakby ostrzegaj�cego, uwierzy�em, �e ta rzecz by�a przeznaczona wy��cznie dla mnie i �e nie natrafi�em na ni� przypadkowo, ale dzi�ki dzia�aniu jakiej� niepoj�tej si�y. Je�eli istotnie R�d mojej matki by� spokrewniony z Dawnymi, to by� mo�e dzi�ki domieszce ich krwi w moich w�asnych �y�ach odczu�em, �e kryszta�owa kula by�a mi znajoma i mi�a. Wr�ci�em do Riwala. Gdy j� ujrza�, na jego twarzy odmalowa�o �i� bezbrze�ne zdumienie. Skarb - i prawdziwie tw�j - powiedzia� z wolna, jakby nie chcia�, by tak by�o. - Znalaz�em ja, ale b�dzie nasz wsp�lny - zmusi�em si�, by zaproponowa� sprawiedliwy podzia�. Potrz�sn�� g�ow�. - Nie to. Czy�by to mia� by� tylko przypadek, �e znalaz� Gryfa kto�, kto ju� ten znak nosi? - Wyci�gn�� d�o� i dotkn�� lewej strony mojego kaftana nad piersi�, tam gdzie umieszczono niewielki, nie rzucaj�cy si� w oczy wizerunek g�owy Gryfa. Zawsze to mia�em na sobie. Nie chcia� nawet wzi�� kuli do r�ki, chocia� schyli� g�ow�, by przyjrze� si� jej bli�ej. - To co� nale�y do Mocy - powiedzia� wreszcie. Czy nie czujesz w tym �ycia? Czu�em. Nie mog�em zaprzeczy�, �e rozchodzi�o si� od niej ciep�o i dobro