3 I tak gra�ym, m�wim �wienci, umtajra, umtajra, na mym cudnym instrumenci, umtajra, umtajra, �e duko�a, moi mili, umtajra, umtajra, wszyski psy pu kontach wyli,...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

4 A na odg�os myj muzyki, umtajra, umtajra, z pumyjami trzy cybrzyki, umtajra, umtajra, nagli lecu na mni z g�ry, umtajra, umtajra, niby ubyrwani chmury, umtajra, bum. 5 A w dudatku z sutyryny, umtajra, umtajra, na odg�os my kataryny, umtajra, umtajra, wypad szymun, niech kto powi, umtajra, umtajra, zwali� miet�u mni pu g�owi, umtajra, bum. 6 Taki wynik moji muzy, umtajra, umtajra, dziesi�� si�cy, sztyry guzy, umtajra, umtajra, przytruncony wszyski gnaty, umtajra, umtajra, taki mia�ym ja zap�aty, umtajra, bum. 7 Wienc panowi, to wam powim, umtajra, umtajra, taki jednu jest przys�owi, umtajra, umtajra, by ni kocha� taki panny, umtajra, umtajra, taki panny muzykalny, umtajra, bum. Kabaretowa serenada sprzed I wojny, by� mo�e powsta�a jeszcze w XIX w. Ze zbior�w JH. 111-15 Pien - kna Ra - ruol - cia ?? - sz�a nad rze - ki i ser - ?? mnia - �a zmar - tmio - nu, bu dzie� ?? je - cha�, hen ? kraj da - - le - ki ten, �y by� jij na - rzy - czo - ny, bu dzie� ?? - - |e - cha�, hen ? kraj da - le - ki ten, �y byl jij na - rzy - czo - ny. Pienkna Karuolcia' wysz�a nad rzeki i sercy mnia�a zmartwiony, |:bu dzie� wyjecha�, hen w kraj daleki ten, �y by� jij narzyczony:|. Nie pl�cz Karuolciu, nie p�acz, anieli, ni jedyn rycyrz na �wieci, |.'�adnych z nim przeci ni mnia�a� dzieci i jak puwr�ci, nie rzuci:|. Rycyrz puwraca, a� tu po �lubi weselny gronu ta�cuji, |:a Karuolina na inszym �oni, inszy jij w usta caluji:|. O Karuolinu, ty� mnie zdradzi�a, dzie� tw�j i wszyski zaklencia? |:Ty� mi m�wi�a: Przyjid�, ach przyjid�, a tera z innym �lub wzi�a�:|. Koniu, m�j koniu, wracaj du domu, ni ma dla ciebi tu siana. |:Tam przy dulini, dzie strumyk p�yni, tam nasza mi�u�� zwiunzana:|. 2 3 1 Cz�sto przy wykonywaniu tej piosenki �piewaj�cy wpada� w pompatyczn� przesad�, co powodowa�o labializacj� samog�oski w imieniu Karolcia: Karuolcia i wt�rn� nosowo�� w wyg�osie zaimka mnie: mnie (por. 4. zwrotka). - Rycyrz zawr�ci�, ko� nogu ruci� i b�ys�a iskra czyrwona, |:a rycyrz jenknu� i szablu brzdenknu� i znik jak �rybna kurona:|2. Jedna z bardziej popularnych ballad lwowskich. Ze zbior�w JH. Przedstawiona wersja s�owna pochodzi sprzed I wojny. Z niewielkimi r�nicami w s�owach ballad� zamieszcza UhmaLP, z. 6, s. 26-27. Wed�ug zapisk�w w pami�tniku Genowefy Honecker z lat 1910-20, na kt�re powo�uje si� UhmaLP, pierwowzorem tej ballady by�a nast�puj�ca ballada ludowa: W pogodny wiecz�r �wi�tego Jana u st�p pi�knego pag�rka siedzia�a matka. Na jej kolana upad�a zemdlona c�rka. O, Karolino, nie p�acz aniele, nie jeden Janek na �wiecie, chocia� on u nas nie bywa� wiele, ale nie rzuci ci� przecie. Ach, mamo, mamo, serce mi bije, �e ju� m�j Janek nie wr�ci, mo�e go konik ze siod�a zrzuci, mo�e z�y cz�owiek zabije. Przyje�d�a Janek, lecz ju� po �lubie, tylko t�um go�ci ucztuje, a Karolina na innym �onie, innego usta ca�uje. I O, Karolino, ty� mnie zdradzi�a, i gdzie� twoje wszystkie zakl�cia? Przyjed�, ach przyjed� � ty�e� m�wi�a, a teraz w innych obj�ciach. Koniu, m�j koniu, wr��my do domu, tu dla nas nie maj� siana. Tam przy dolinie, gdzie strumyk p�ynie, tam nasza chata kochana. Natomiast PanasR, s. 43-44 podaje fragment lwowskiej ballady o koniu, kt�r� przed I wojn� �piewali wujkowie autora: Oj, koniu, koniu, wracaj do domu, dla ciebie ni ma tu siana. Tam przy dolinie, gdzie Pe�tew3 p�ynie, tam Lw�w, tam moja kochana. Wracaj do domu, nie m�w nikomu, �e J�zku z wojny nie wr�ci, zgin�� bohater z kuli armaty, naj si ma luba nie smuci. I ko� pojecha�, przed pr�g zajecha� i zadr�a�[!] w okno �a�o�nie. I widzi Franka, ni ma kochanka, gdzie� k�kol na grobli mu ro�nie. Posz�a na sztreki, het, bez opieki, posz�a jak wierna kochanka, poci�g nadjecha�, Frank� rozjecha�, osobno g�owa, a osobno Franka. 188 2 / znik jak �rybna kurona � austriackie monety jednokoronowe by�y pocz�tkowo srebrne. W czasie I wojny wycofano je z obiegu i zamieniono na niklowe. Dowcip polega na tym, �e oszcz�dne mieszcza�stwo lwowskie, nie przewiduj�c nagiej wymiany bilonu, gromadzi�o w ukryciu srebrne monety jako lokat� kapita�u. 1 Pe�tew � rzeka (lewy dop�yw Bugu), nad kt�r� le�a! Lw�w do lat dziewi��dziesi�tych XIX w., kiedy jej koryto zosta�o na powierzchni zasklepione, a wody puszczone kana�em pod miastem. �r�d�a Pe�twi i jej drobnych dop�yw�w znajdowa�y si� na po�udniowych kra�cach miasta