WIEK ZAPA�U I...

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Kt�ry mo�na opu�ci� "Kiedy si� Strzelec z Pann� i Wag� przechyli, Kiedy Rak i Kosa drog� swoj� zmyli, To morowa zaraza, g��d, �mier� i zniszczenie, Zgrzybia�ego wieku zbli�a odrodzenie." Proroctwa Micha�a Nostradamus "Na to si� zrodzi�em, aby roty piekielne wojowa� i z diab�em zwodzi� harce, dlatego wiele z moich ksi�g wojn� i potrzeb� dyszy." Dr M. Luter JU� Z PO�OW� SZESNASTEGO stulecia s�o�ce wiary coraz wi�cej traci�o swoj� �wietno��. Nie wsz�dzie od zachodniego brzasku ja�nia�y krzy�e wynios�ych �wi�tyni gotyckich; budowle te, wymowne tajemniczymi kszta�ty, ogarnia� mrok, stawa�y si� niezrozumia�e dla ludu, reszta uwa�a�a je za zyskowne urz�dzenia polityczne, a rzadko kto spogl�da� na ich wie�e ja�niej�ce znakiem Zbawiciela, bo wszyscy zwracali oczy na ziemi�, kt�ra zaczyna�a si� czerwieni� krwi� ludzi pierwszy raz bior�cych si� do broni za nowe my�li. Nad czesk� Prag� z g�uchym grzmotem zbiera�y si� czarne chmury brzemienne trzydziestu latami mord�w i po�ogi, kt�re wkr�tce ca�e Niemcy piorunami swymi zapali� mia�y. Ca�y �wiat dziejowy by� zachwiany, bo sp�lne serce wszystkich uderzone - wiara! St�d po wszystkich t�tnach europejskiego systematu pa�stw przebieg�o jedno elektryczne wstrz��nienie. Pojedyncze wulkany otwiera�y si� w r�nych miejscach i fale ludu jak wzburzony ocean bi�y z r�wnin i si� z trzaskiem o dumne kasztele i burgi, i bogate ko�cio�y, jak o ska�y �r�d morza. Jedne zawala�y si�, druzgocz�c w upadku zdobywc�w, inne opiera�y si� potokowi czasu na p�niej zachowane pomniki krwi� i dymem malowane. I burze te by�y jakby symbolami p�niejszych wiek�w odmian, zwiastunami nowej karty dziej�w ludzko�ci. Przyw�dcami, na kt�rych g�os porusza�y si� tysi�ce, nie byli ani mo�ni rycerze, ani genialni staty�ci, ani wielcy ksi��ta, ale albo prosty �piewak w�drowny, albo mnich, albo ch�op wzywa� do walki, a znaki ich sztandar�w by�y �yj�cym szyderstwem tego, co wieki powa�a�y. Lecz i �wiat my�lowy nie by� pogodniejszy. Kilkuwiekowy mir ze staro�ytnymi mistrzami zerwany. Powa�ne staro�ytno�ci postaci, przystrojone niegdy� w doktorskie birety i togi, wyszydzano, druzgotano, podobnie jak pos�gi �wi�tych. Scholastyczno�� tyle lat z Arystotelesem panuj�ca zblednia�a, zbli�a� si� czas, w kt�rym j� werulamski kanclerz wtr�ci� mia� na zawsze w przepa�� bibliotek. Na pr�no niekt�re sekty i klasy podst�pnym bojem broni�y tego filaru w�asnej pot�gi, najheroiczniejsze lekarstwa z suchot scholastyki uleczy� nie mog�y. Ju� nie przysi�gano na s�owa mistrza. Wszystko, w co wierzono, wszystko, co od kilkuset lat uznawano za aksjomat, za prawd�, teraz kto chcia� rzuca� bezkarnie jako problemat i pow�tpiewanie wpo�r�d legion�w uczonych, a ka�de zdanie stawa�o si� ko�ci� niezgody. Wnet t�um rozdziela� si� na stronnictwa; szyki pisarzy, dysputuj�cych pod chor�gwiami starych mistrz�w lub nowator�w, wiod�y r�wnie jak or�em zaci�te walki. Spory religijne, spory naukowe, spory o �ycie i swobod�, spory o antymon, o tytu�, o okr�g�e periody, o Galena i Hipokratesa, o kozi� we�n�, spory o nie z jednostajn� za�arto�ci� prowadzone by�y, jakby stara Europa na to resztk� zachowanej rycerskiej energii wydawa�a. Bandy student�w w�drownych, ostatki dogorywaj�cych minstrel�w w zwyczajne rzemios�o zamienionych, prorocy, alchemicy, astrolodzy, czarownicy, pielgrzymi wzd�u� i wszerz przebiegali �wiat a wszyscy krzyczeli: "Ludzie! oto nowe �r�d�a �ycia, nowe si�y wam ukazujemy, s�uchajcie!" I wszyscy jak w ciemno�ciach macali doko�a siebie, czuli, i� wielka, nowa epoka si� zbli�a