They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

K.] zlotokret (Chrysochloris asia- tica) - przedstawiciel rodziny -z³otokretów. D³ugo¶æ g³owy i tu³owia 9-14 cm. Równie Brna Biblioteka Publiczna w Jarocinie Z³otokret po¿yteczny jak w Europie kret, do którego zbli¿a siê trybem ¿ycia. Wystêpuje w Afryce od Konga poprzez Tanganikê, Ugandê, po³udniow± Rodezjê do Przyl±dka Dobrej Nadziei. W górach dochodzi do 2800 m. [B.Rz.-K.] zlotokrety (Chrysochlor¼dae) - rodzina -^-owado¿ernych przystosowanych do podziemnego trybu ¿ycia, obejmuj±ca 5 rodzajów z ok. 11 gatunkami. Cylindryczne cia³o z. pokryte jest miêkkim futerkiem o metalicznym po³ysku. Ogon szcz±tkowy, ma³¿owin usznych brak, oczy szcz±tkowe, czêsto ca³kowicie pokryte ow³osion± skór±. Z. zamieszkuj± piaszczyste pustynie, suche stepy i tereny uprawne. W poszukiwaniu owadów i innych bezkrêgowców ryj± podziemne korytarze przednimi 4-palcza-stymi ³apami, których 2 palce zaopatrzone s± w silne pazury, i krótkim ryjkiem zakoñczonym nagim chrz±stkowym wzgórkiem. Tak jak nasze krety, ziemiê z korytarzy wypychaj± na zewn±trz i usypuj± kopce. Niektóre gatunki aktywne s± dniem, niektóre noc±. Okres rozmna¿ania siê przypada na porê deszczow±: od kwietnia do lipca. W gnie¼dzie z traw, w komorze pod ziemi±, rodz± siê na raz najwy¿ej 2 m³ode, które prawie przez 3 miesi±ce pozostaj± pod opiek± matki. Niektóre z. zaskoczone nieruchomiej± "udaj±c" martwe. Zamieszkuj± Afrykê od Przyl±dka Dobrej Nadziei po Kongo. Szcz±tki kopalne znane od miocenu. [B.Rz.-K.] znaczenie gospodarcze ssaków. Najwiêksze znaczenie gospodarcze dla cz³owieka maj± gatunki udomowione (->-dome-styfikacja) oraz -^-zwierzêta laboratoryjne i -^.zwierzêta futerkowe. Równie¿ dziko ¿yj±ce populacje ssaków w ró¿norodny sposób wp³ywaj± na gospodarkê cz³owieka. Wiele z nich przynosi mu bezpo¶redni± korzy¶æ jako przedmiot ³owiectwa. Liczne gatunki, zw³aszcza gryzonie, wyrz±dzaj± szkody w gospodarce ludzkiej, podczas gdy inne s± po¿yteczne jako têpiciele szkodników. £owiectwo by³o obok zbieractwa i rybo³ówstwa jedynym ¼ród³em pokarmu gromad ludzkich w starszej i ¶rodkowej epoce kamiennej. Dawni ³owcy zdobywali zwierzynê wszelkimi dostêpnymi im ¶rodkami, u¿ywaj±c oszczepów, ³uków, pu³apek, sieci i ognia; zabijali sztuki m³ode i samice na równi z samcami, mimo to pozostawali w stanie równowagi biologicznej ze zwierzyn±, poniewa¿ nie byli liczni i dysponowali ogra- znaczenie gospodarcze ssaków 450 niczonymi ¶rodkami technicznymi. W okresie rozwoju rolnictwa i hodowli ³owiectwo uprawiano dalej, doprowadzaj±c do zag³ady wielu gatunków zwierzyny, kiedy zaludnienie sta³o siê gêste i nast±pi³y zmiany ¶rodowisk naturalnych wskutek wycinania lasów, wypasania i zaorywania stepów. Celem ³owiectwa by³o g³ównie zdobycie miêsa i skór, poza tym têpienie zwierz±t wyrz±dzaj±cych szkody w uprawach lub w¶ród zwierz±t domowych. Niekiedy polowano tak¿e dla zdobycia cenionych surowców, np. rogów nosoro¿ców, pi¿ma, cywety, ko¶ci s³oniowej. Polowania organizowane w XIX w. czêsto zamienia³y siê w rzezie, wyniszczaj±ce ca³e populacje. Polowania organizowane przez Europejczyków w Afryce maj± czêsto tzw. charakter sportowy, tzn. zaspokojenie chêci zabijania i zebranie trofeów my¶liwskich. W dzisiejszych czasach ³owiectwo pierwotne uprawiaj± nieliczne plemiona pozostaj±ce na niskim stopniu cywilizacji. Na du¿ych obszarach s³abo zaludnionych i zagospodarowanych, np. w tundrach i tajgach Alaski, Kanady i Syberii, ³owiectwo jest jedn± z wa¿nych dziedzin gospodarki, przy czym g³ównym obiektem s± zwierzêta o cennych futrach. Obowi±zuj±ce przepisy i plany od³owów reguluj± liczbê pozyskiwanych zwierz±t, tak aby zachowaæ sta³± wysoko¶æ ich populacji. W Zwi±zku Radzieckim najwiêksze znaczenie futrzarskie maj±: wiewiórka (25-32°/o od³owów), lis (10- -15%), piesiec (6-10°/o) i gronostaj (4-7°/o). Obok nich od³awia siê licznie zaj±ce bielaki i szaraki, kuny, tchórze, wydry, bobaki, sus³y i krety. W krajach rozwiniêtych prowadzi siê dzi¶ na ogó³ racjonaln± gospodarkê ³owieck±, aby zachowaæ sta³e i mo¿liwie wysokie pog³owie zwierzyny. Odstrza³ ma niekiedy charakter selekcyjny, kiedy celowo eliminuje siê osobniki mniej korzystne, np. jeleniowate o nieprawid³owym poro¿u. Zorganizowane ³owiectwo, powi±zane z ochron±, a czêsto tak¿e dokarmianiem zwierzyny, daje du¿e korzy¶ci gospodarcze i przyczynia siê do zachowania populacji zwierz±t ³ownych. Niestety, w wielu krajach rozwijaj±cych siê, w Ameryce Po³udniowej, Afryce i po³udniowej Azji, mimo g³êbokich zmian w przyrodzie, ograniczaj±cych mo¿liwo¶æ prze¿ycia zwierzyny, ³owiectwo ma charakter rabunkowy, a je¶li nawet wydano odpowiednie przepisy, pozostaj± one martw± liter± wskutek nagminnego k³usownictwa. Ten stan rzeczy grozi zag³ad± wielu gatunków zwierz±t (--ochrona ssaków). W Polsce do ssaków ³ownych zalicza siê ³osia, jelenia, jelenia wschodniego, daniela, sarnê, muflona, dzika, zaj±ca szaraka, dzikiego królika, wiewiórkê, pi¿maka, lisa, jenota, rysia, borsuka, wydrê, kunê le¶n± i tchórza. Pozyskuje siê je zasadniczo przez odstrza³. Czasem ochronnym objête s± poszczególne regiony i czê¶ci roku. Niekiedy dopuszczony jest tylko odstrza³ samców albo odstrza³ selekcyjny; opracowuje siê plany odstrza³u w poszczególnych ³owiskach. £owiectwo dostarcza w Polsce ok. 5 ty¶