ďťż
They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Podobne

an image

Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, że są dla siebie stworzeni!

Labudy zgodzili się między innymi Ryszard Kiersnowski, Stanisław Bylina, Jacek Woronczak, Aleksander Gieysztor oraz Krzysztof Bracha". Najbardziej obszerną grupę źródeł stanowią normy, dokumenty oraz akta prawne. Początkowo polskie prawo miało charakter zwyczajowy. Władcy w niewielkim stopniuje uzupełniali. Sytuacja uległa zmianie w XIII wieku, kiedy pojawiły się dokumenty prawne oraz spisy prawa zwyczajowego WSTĘP WSTĘP (Najstarszy Zwód Prawa Polskiego"). W drugiej połowie XIV wieku powstały statuty Kazimierza Wielkiego (statut wielkopolski i małopolski) uzupełnione pod koniec życia króla prejudykatami (fikcyjne kazusy)'3. Działalność legislacyjną Kazimierza Wielkiego kontynuowali jego następcy. W 1423 roku w Warcie Władysław Jagiełło zatwierdził statut16, który wraz ze statutami nieszawskim (1454 r.), piotrkowskim (1496 r.) oraz spisami prawa zwyczajowego został ujęty w zbiór określany jako statut Łaskiego (1506 r.). Odrębnie przebiegała ewolucja systemu prawnego na Mazowszu. Działalność ustawodawcza książąt mazowieckich zaowocowała powstaniem licznych statutów17. W1532 roku podjęto próbę kodyfikacji prawa zwyczajowego. Powołana komisja opracowała projekt kodeksu zwany Korekturą Taszyckiego (Korektura Praw), który został w 1534 roku odrzucony przez sejm18. Prawo miejskie jako odrębny system prawny pojawiło się w XIII wieku i towarzyszyło lokacji miast. Miasta polskie przejęły prawo niemieckie (głównie magdeburskie) oparte na prawie zwyczajowym (Zwierciadle saskie") lub ustroju Magdeburga (Weichbild magdeburski). Prawo miejskie zostało uzupełnione o ortyle (wyroki o charakterze precedensów wydawane przez miasto macierzyste)2" oraz wilkierze uchwalane przez radę miejską"1. W 1535 roku Mikołaj Jaskier (zmarł w 1539 r.) wydał Zwierciadle saskie, które stało się normą prawną sądów miejskich22. W pierwszej połowie XVI wieku w miastach polskich pojawiła się Constitutio Criminalis Carolina, niemiecki kodeks regulujący kwestie prawa karnego23. Opracowania Caroliny podjął się Bartłomiej Groicki, krakowski podwójci. Był on autorem pierwszych dzieł prawniczych w języku polskim. Kodeksy jego autorstwa stanowiły zbiory norm prawnych sądów miejskich24. Działalności ustawodawczej władców i miast towarzyszył rozwój praktyki prawnej. W XTV -wieku upowszechniły się księgi ziemskie związane z sądami szlachty, natomiast około XV wieku - księgi grodzkie związane z urzędem starosty. Początkowo sądy ziemskie zajmowały się sprawami szlachty-posesjonatów, zaś sądy grodzkie rozpatrywały sprawy czterech artykułów grodowych (podpalenie, gwałt, napad na drodze, najście domu). Ponieważ sądy ziemskie zbierały się rzadko, sądy grodzkie przejęły część ich kompetencji23. W miastach działały sądy wójtowsko-ławnicze i radzieckie. Pierwsze związane były z urzędem wójta i ławy, natomiast drugie - burmistrza i rady miejskiej2'1. W XV wieku pojawiły się księgi wiejskie związane z działalnością sądów prawa niemieckiego27. Kroki prawne podejmowane przez szlachtę oraz panujących prześledzimy na podstawie dokumentów28. Ich analiza pozwoli nam odpowiedzieć między innymi na pytania dotyczące opieki prawnej nad małoletnimi oraz rządów opiekuńczych sprawowanych w imieniu nieletnich władców. Kwestie związane z udzielaniem sakramentu chrztu i bierzmowania poddamy analizie między innymi na podstawie statutów synodalnych29. Ta grupa źródeł pozwoli nam również przyjrzeć się sytuacji potomstwa duchownych. Z kolei skalę problemu posiadania przez duchownych dzieci przedstawimy na podstawie ksiąg sądów kościelnych30. Spore zainteresowanie kwestią dzieciństwa oraz dzieckiem w średniowieczu i okresach późniejszych wywołała praca Philippe'a Ariesa zatytułowana LEnfant et la vie familiale sous l'Ancient Reginie^. Autor poruszył w niej kilka problemów, które dotąd umknęły uwadze uczonych. Przyjrzał się zagadnieniu uczuć rodzicielskich oraz udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy zaczęto dostrzegać specyfikę wieku dziecięcego. Aries odniósł swoje spostrzeżenia głównie do Francji. W części pierwszej przedstawił poglądy średniowiecznych i nowożytnych myślicieli na temat etapów życia człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem okresu dziecięcego32, przyjrzał się ubiorom dzieci33, ich przedstawieniom w sztuce34, historii gier i zabaw33 oraz narodzinom przekonania, że dziecko jest istotą niewinną, które to przekonanie Aries datował na XVII wiek36. W konkluzji zamieszczonej na końcu pierwszej części autor wyraził opinię, że w średniowieczu nie dostrzegano różnic między dorosłymi a dziećmi. Według niego nie oznaczało to jednak, że rodzice nie byli przywiązani do potomstwa. Gdy dziecko stawało się na tyle samodzielne, że opieka matki lub piastunki była niepotrzebna, przyjmowano je do świata dorosłych, w którym nie wyróżniało się niczym szczególnym". Zdaniem Ariesa przełom nastąpił w XVII wieku, kiedy pojawiły się dwie postawy wobec dzieciństwa. Pierwsza, charakterystyczna dla środowiska rodzinnego, przejawiała się rozpieszczaniem potomstwa, traktowaniem go jak „uroczych, wdzięcznych zabawek", druga natomiast -znamienna dla moralistów - to dostrzeganie w dzieciach tworów Boga, które powinno się ochraniać oraz wychowywać38. Kolejna część pracy Ariesa została poświęcona okresowi szkolnemu. Autor przedstawił w niej zarys historii szkolnictwa od średniowiecza do około XVIII wieku39, kładąc nacisk na powstanie instytucji kolegium4", początki klas szkolnych41, związek wieku uczniów z rozpoczęciem edukacji oraz podziałem na klasy42, 10 WSTĘP WSTĘP 11 rozluźnienie dyscypliny szkolnej43. Dokonana przez Ariesa analiza prowadziła, według niego, do wniosku, że w XVIII wieku dzięki wprowadzeniu dwustopniowego systemu nauczania doszło do wydłużenia okresu dzieciństwa. Ostatnia część pracy traktuje o rodzinie. Autor przyjrzał się przedstawieniom rodziny w sztuce od średniowiecza do XVIII wieku, co pozwoliło mu mniemać, że narodziny więzi emocjonalnej między małżonkami z jednej strony, z drugiej natomiast pomiędzy rodzicami a dziećmi datować należy na XV i XVI stulecie. Według niego, wskazuje na to brak przedstawień prywatnej rodziny w sztuce średniowiecznej oraz ich masowe pojawienie się w okresie nowożytnym44. Zdaniem Ariesa, „skupienie uwagi na rodzinie ma swoje przedłużenie w skupieniu rodziny na dzieciach"4'. Ewolucja uczuć rodzinnych zakończyła się w XVIII wieku. Aries uważał, że od końca tego stulecia w interesującej nas kwestii nie zaszły prawie żadne zmiany46. Z pracy Ariesa nasuwają się dwa wnioski

Copyright © 2009 MY Alleluja! W samą porę dwa debile zorientowały się, Ĺźe są dla siebie stworzeni! . All Rights Reserved.

XHTML CSS valid. Designed by FlashMint - flash web templates provider.